اثر كشت مخلوط لوبيا سبز با سيب زميني بر شاخص‌هاي رشد، عملكرد و كل خروجي زمين در سطوح مختلف نيتروژن

اهداف: عملكرد كم و بهره وري كل زمين از عمده ترين چالش هاي مرتبط با كشاورزي در كشورهاي در حال توسعه است. تنوع گياهان زراعي با معرفي حبوبات در كشت مخلوط مي تواند به كاهش اين چالش ها كمك كند. از اين رو، بررسي اثرات كشت مخلوط لوبيا سبز با سيب زميني (رقم آگريا) بر شاخص هاي رشد، عملكرد و كل خروجي زمين (TLO) از مهمترين اهداف اين پژوهش بود.مواد و روش: آزمايش در سال زراعي 1395 در مزرعه تحقيقاتي دانشكده كشاورزي دانشگاه بوعلي سينا انجام گرفت. آزمايش به صورت فاكتوريل بر پايه طرح بلوك هاي كامل تصادفي با 12 تيمار در سه تكرار اجرا شد. تيمارها شامل چهار الگوي كشت خالص سيب زميني (M1)، كشت لوبيا سبز بين رديف هاي سيب‌زميني (M2)، كشت لوبيا سبز روي رديف هاي سيب‌زميني (M3) و كشت لوبيا سبز بين و روي رديف هاي سيب‌زميني (M4) و سه سطح كود نيتروژن (N0، N80 و N160: به ترتيب معادل صفر، 80 و 160 كيلوگرم نيتروژن در هكتار) بودند.يافته‌ها: نتايج آزمايش در مورد گياه سيب زميني نشان داد بيشترين تجمع ماده خشك اندام هوايي (529 گرم در متر مربع) و شاخص سطح برگ (4.86) از تيمار M1×N160 و بيشترين سرعت رشد محصول (21.72 گرم بر متر مربع در روز) از الگوي كشت M2 به دست آمد. بيشترين تجمع ماده خشك در غده (877 گرم در متر مربع)، سرعت رشد غده (24.50 گرم در متر مربع در روز) و عملكرد غده (42.48 تن در هكتار) از تيمار M2×N160 حاصل شد. در لوبيا سبز بيشترين تجمع ماده خشك، شاخص سطح برگ، سرعت رشد محصول و بيشترين عملكرد نيام سبز از تيمار M2×N80 بدست آمد. در سطح كانوپي نيز بيشترين تجمع ماده خشك، سطح برگ، LER و TLO به تيمار M2×N80 تعلق گرفت. تيمار M2×N80در مقايسه با تيمار M1×N0 (كشت خالص سيب زميني بدون دريافت نيتروژن) مقدار TLO را 43 درصد افزايش داد.نتيجه گيري: در مجموع كشت لوبيا سبز بين رديف هاي سيب زميني و كاربرد 80 كيلوگرم نيتروژن در هكتار علاوه بر ايجاد تنوع زيستي و پايداري اكوسيستم باعث حداكثر بهره‌وري از زمين مي شود.