"شالو و منگشت" منطقه‌اي حفاظت شده در دل درياچه سد كارون

منطقه حفاظت‌شده شالو و منگشت با وسعتي معادل 12553 هكتار واقع در ناحيه ايران- توراني (بخش زاگرسي)، در شمال شهرستان ايذه، بخش دهدز و در موقعيت جغرافيايي 50 درجه و 15 دقيقه تا 50 درجه و 40 دقيقه طول شرقي و 31 درجه 35 دقيقه تا 31 درجه و 45 دقيقه عرض شمالي است. تاكنون قريب به 300 گونه متعلق به 50 تيره از اين منطقه جمع­‌آوري و شناسايي شده‌­است. پوشش جنگلي منطقه با غالبيت گونه بلوط ايراني (Quercus brantii Lindl.) به همراه گونه­‌هاي زالزالك (Crataegus aronia (L.) Bosc.) ex DC.)، بنه Pistacia atlantica Desf.. ، كيكم (Acer monspessulanum L. subsp.cinerascens (Boiss.) Yaltirik)، شيرخشت (Cotoneaster nummularius Fisch. & Mey.) سيماي عمومي منطقه را تشكيل مي‌­دهد. اين منطقه بستر تعداد 9 گونه انحصاري (اندميك) ايران است. بهره‌برداري بي­‌رويه از منابع طبيعي بخصوص شدت چراي دام و تغيير كاربري اراضي، شكار و صيد جانوران بومي بويژه پرندگان، توسعه باغ­ها و زمين­‌هاي كشاورزي، ساخت و ساز ويلا و منازل مسكوني، در حاشيه منطقه مي­‌تواند در بلندمدت عامل تهديدي جدي براي اين ناحيه شود. منطقه حفاظت شده شالو و منگشت بستر رويش گونه­‌هاي دارويي و خوراكي متعددي است. متاسفانه جمعيت بعضي از اين گياهان مانند چويل، جاشير، كلوس (در كوه قارون)، مورد معطر، آويشن و برخي گونه‌­هاي پيازي به‌دليل برداشت محلي، به‌شدت درحال كاهش است.

The Shaloo and Mongasht protected area with an area about 12553 ha is located in Irano-Turanian region (Zagros region) between the longitudes 50° 15´ to 50° 40´ E and latitudes 31° 35´ to 31° 45′ N. So far, about 300 species belonging to 50 families have been collected and identified in this region. The forest cover of the region, dominated by Quercus brantii along with Crataegus aronia, Pistacia atlantica, Acer monspessulanum, and Cotoneaster nummularius form the physiognomy of Shaloo and Mongasht protected area. Nine endemic species were found in this area. Overexploitation of natural resources, specially grazing, change in land use, hunting of birds, extension of gardening and agriculture, and construction of villas and residential houses on the margin of protected area can pose a serious threat to the region in the long run. There are many medicinal and edible plants in the Shaloo and Mongasht protected area. Unfortunately, the population of species such as Ferulago angulata, Prangosspp., Myrtus communis, and Allium spp. is declining.