بررسي نقش مشاركت شهروندان در برنامه‌ريزي و توسعۀ پايدار محله‌اي شهر سنندج

در طي سال‌هاي اخير، مشاركت عمومي به يكي از ابزارهاي مؤثر و عنصر كليدي در فرايند تصميم‌گيري در حوزه‌هاي فعاليتي با هدف ارتقاي كيفيت زندگي شهروندان به‌ويژه در كشورهاي تحت‌توسعه تبديل شده‌است؛ درهمين‌راستا تحقيق حاضر نيز با هدف بررسي نقش مشاركت شهروندان در برنامه‌‌ريزي و توسعۀ پايدار شهر سنندج، در چهار محله از چهار بافت موجود شهر سنندج انجام گرفته‌است. اين پژوهش ضمن تأكيد بر جنبۀ كاربردي‌بودن آن، برمبناي پارادايم پراگماتيسم و با فن پيمايشي و به روش توصيفيتحليلي انجام‌ گرفته‌است. شيوۀ جمع‌آوري داده‌ها برمبناي پرسشنامۀ محقق‌ساخته بوده‌است. جامعۀ آماري، محله‌‌هاي شهر سنندج است كه در آن به‌صورت هدفمند چهار محله (چهارباغ، صفري، تقتقان و زيباشهر) از نواحي و بافت‌‌هاي مختلف شهر سنندج انتخاب شد. به‌منظور انجام تجزيه‌وتحليل داده‌‌ها، از آزمون‌‌هاي آماري t تك‌نمونه‌‌اي، فريدمن، تعقيبي توكي، ضريب رگرسيون چندمتغيره و مدل معادلات ساختاري در قالب نرم‌‌افزارهاي SPSS، AMOS وARC GIS  استفاده‌ شده‌است. نتايج حاصل از آزمون t تك‌نمونه‌‌اي نشان داد كه سطح مشاركت ساكنان شهر سنندج در برنامه‌‌ريزي و توسعۀ پايدار محله‌‌اي با ميانگين 2.39 در سطح ضعيف و پاييني بوده‌است؛ برهمين‌اساس بيشترين نوع مشاركت ساكنان در حوزۀ مشاركت مالي با ميانگين 2.61 و كم‌‌ترين ميزان مشاركت ساكنان نيز مربوط به مشاركت سياسي با ميانگين 1.63 بوده‌است. يافته‌‌هاي حاصل از رگرسيون چندمتغيره نشان داد كه متغيرهاي مستقل توانسته‌اند حدود 45% از تغييرات متغير وابسته (مشاركت محله‌‌اي) را تبيين كنند. از سوي ديگر، تكنيك معادلات ساختاري نشان داد كه عامل آگاهي با بار عاملي 0.86 داراي بيشترين تأثير و عامل احساس خوداثربخشي با بار عاملي 0.40 داراي كم‌‌ترين تأثير بر ميزان مشاركت ساكنان بوده‌‌اند.