مفهوم ناخانگي و ادبيات مهاجرت در رمان «شمارندۀ شب» اثر «عاليا يونس»

مفهوم خانه و كاشانه بار عاطفي دارد و به فرد حس امنيّت، تعلق و پايداري مي‌دهد؛ با اين حال، دنيا براي فرد مهاجر يا استعمارشده «ناخانه‌اي» بيش نيست. پژوهش توصيفي_تحليلي حاضر با استفاده از نظريۀ «هومي بابا»( HOMI BHABHA) دربارۀ مفهوم «ناخانگي»(UNHOMELY)، به بررسي تجربۀ مهاجري لبنانيامريكايي به نام فاطيما در رمان «شمارندۀ‌ شب»(THE NIGHT COUNTER) اثر «عاليا يونس »(ALIA YUNIS) مي پردازد. بابا معتقد است كه ناخانگي زمينۀ رشد و خلاقيت را براي مهاجر فراهم مي كند و در عين حال فرد به علت «پيوند خوردگي»( HYBRIDITY) در فضاي انتقالي بينابيني ميان «جهان و خانه» قرار مي گيرد كه فرهنگ غالبي ندارد. پرسش اصلي اين پژوهش مبتني بر اين مطلب است كه آيا  پيوند خوردن فرهنگي و هويّتي آن گونه كه بابا ادعا مي كند فاقد برتري فرهنگي است؟ ضمن تاييد كاربرديِ مفهوم ناخانگي هومي بابا، نتايج اين بررسي نشان مي‌دهد كه در مورد فاطيما فرهنگ بومي بر فرهنگ غربي سلطه دارد زيرا كه او همواره با توسل به ميراث مذهبي و فرهنگِ خود تلاش مي كند كه توان و نيروي ادامه زندگي در غرب را بيابد. سپري شدن سال هاي متمادي او را از دنبال كردن فعّاليت هاي سنّتي بازنمي دارد و همين دليل بر برتريِ فرهنگي و حس ملّي است تا عدم آن. بنابراين، ضمن وجود پيوندخوردگي، درجۀ پيوندخوردگي در افراد مختلف وابسته به ميزان وابستگي آنان به سرزمين مادري، هويّت فرهنگي و مذهبيست و اين مسئله اي است كه هومي بابا به آن اشاره نكرده است.