الگوي توسعه عدالت آموزشي در رشته علوم ورزشي (مطالعه موردي دانشگاه جهرم)

هدف تحقيق حاضر ارايه الگوي كيفي براي توسعه عدالت آموزشي در رشته علوم ورزشي بود كه بصورت موردي در مورد رشته علوم ورزشي دانشگاه جهرم ارايه گرديد. پژوهش حاضر يك پژوهش كيفي است كه از نظر روش اجراي تحقيق، از رهيافت سيستماتيك گرندد تئوري در تحليل داده‌ها بهره گرفته شد. با مرور پيشينه و مباني نظري، فهرست مقدماتي به عنوان سؤالات مصاحبه و ابزار اوليه جمع‌آوري داده‌ها مدنظر و راهنماي مصاحبه تدوين گرديد. سپس سه جلسه با 21 نفر از دانشجويان كارشناسي و تحصيلات تكميلي رشته علوم ورزشي به عنوان گروه هاي كانوني دانشگاه برگزار گرديد. سعي شد كه در انتخاب نمونه رعايت سهم مساوي (حدود7 نفر) دانشجويان خوب، متوسط و ضعيف مد نظر قرار گيرد. همچنين 12 مصاحبه با اساتيد گروه و نخبگان عدالت آموزشي در دانشگاه جهرم صورت گرفت تا اينكه داده‌ها به اشباع نظري رسيد و به عبارتي داده ها، تكرار داده هاي قبلي بودند. در تحليل داده ها پس از فرآيند كدگذاري باز و محوري و با استناد به تحليل عوامل به دست آمده، فرآيند كدگذاري انتخابي انجام شد. نتايج در دو بعد كلي بسترهاي بي عدالتي آموزشي و راهبردهاي عدالت آموزشي، الگوي نهايي تحقيق را شكل داد. مفاهيم كلي بدست آمده در بستر‌هاي بي عدالتي شامل امكانات، منابع آموزشي، تبعيض تحصيلي، قوانين، ويژگيهاي فردي، اساتيد، محتواي درسي و مكان جفرافيايي است و راهبردهاي عدالت آموزشي شامل شفافيت، توسعه ارزيابي ها، آموزش، توسعه محلي و تعامل است. به هر حال پيشنهاد مي شود تعاملات در سطح فراسازماني و ارتقاي آموزش و ارزيابي در بخش سازماني در جهت كاهش بي عدالتي آموزشي مورد تأكيد دانشگاه قرار گيرد.