اثربخشي زوج درماني مبتني بر پذيرش و تعهد با مفهوم‌بندي طرحواره‌اي، و زوج درماني گاتمن بر آزار عاطفي: يك مطالعه ي مقايسه اي بر روابط زوجين

مقدمه: يكي از رنج‌هاي مربوط به تعاملات زوجين، آزار عاطفي است كه با مشكلات رواني همراه است. هدف اين پژوهش مقايسه اثربخشي زوج درماني مبتني بر پذيرش و تعهد (با استفاده از مفهوم‌بندي طرحواره‌اي) و زوج درماني گاتمن بر آزار عاطفي در روابط زوجين بود. روش: اين پژوهش از نوع نيمه آزمايشي با طرح پيش‌آزمون – پس‌آزمون و پيگيري با گروه كنترل بود. جامعه آماري شامل تمام زوج‌هايي بودكه در بهار 1398 به مركز مشاوره رازي در شهر كرج مراجعه كردند. با روش نمونه‌گيري در دسترس، 30 زوج انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و يك گروه كنترل (هر گروه 10 زوج) گمارده شدند. شركت­كنندگان در هر سه گروه، با استفاده از مقياس آزار عاطفي در مراحل پيش‌آزمون، پس‌آزمون و پيگيري ارزيابي شدند. يافته­ ها: نتايج تحليل واريانس آميخته نشان داد كه بين ميانگين نمره‌هاي دو گروه در مراحل پس‌آزمون و پيگيري، تفاوت معنادار وجود دارد. زوج درماني مبتني بر پذيرش و تعهد با استفاده از مفهوم‌بندي طرحواره‌اي همه مؤلفه‌هاي آزار عاطفي را (0.01 p)  كاهش داد. زوج درماني گاتمن نيز مؤلفه‌هاي آزار كلامي/  انتقاد) (0.05 p)  و مؤلفه‌هاي غفلت/ كناره‌گيري و سلطه‌گري را در سطح (0.01 p) كاهش داد. تفاوت اثر دو روش درماني بر هيچ يك از مؤلفه‌هاي آزار عاطفي معنادار نبود. نتيج گيبي: هر دو روش درماني اثربخش بوده اند و مي توان آنها را براي كاهش آزار عاطفي زوجين توصيه كرد.