معرفي برخي گسترشگاه هاي طبيعي دو گونه سوزني برگ تاريخي ايران

بخش كوچكي از فلور ايران به گونه هاي سوزن يبرگ اختصاص دارد و تنها 9 گونه سوزن يبرگ بومي در اين محدوده جغرافيايي انتشار دارند. رويشگاه و مناطق انتشار تعدادي از اين گون هها هنوز در فلور سرزمين ايران به طور كامل شناسايي و بررسي نشده است. با توجه به اينكه بسياري از رويشگاه هاي طبيعي و دامنه گسترش گاهي دو گونه سرخ دار و نوش به ترتيب از تيره هاي Taxaceae و Cupressaceae با وجود مطالعات گوناگون هنوز ناشناخته مانده است، در اين مقاله ضمن معرفي ويژگي هاي رويشگاهي سرخدار در لفور، رويشگاه هاي نوش سنگده، زرندين و سوركش، مشخصات اكولوژيكي و محدوده گسترش و نيز برخي ويژگي هاي جمعيتي آن بررسي شده است. همچنين تحليل مختصري از جغرافياي گياهي و جايگاه حفاظتي آنها مطابق طبقه بندي IUCN در سطح منطق هاي، ملي و جهاني، ارائه شده است.

A small part of the flora of Iran belongs to coniferous plants. There are only nine native species of the conifers in these areas. In the flora of Iran, the sites and distribution range of the species are not completely detected yet. Despite many studies done on Taxus baccata and Platycladus orientalis, many of their natural habitats and their distribution range are still unknown. Hence two sites of Lafoor (Taxus) and Zarandin (Platycladus) were introduced and surveyed, and the conservational and geographical position of the species has been analyzed at the local, national, and global level. In addition to introducing habitat features of the sites, a new geographical distribution map has been conducted and the conservation status of the plants has been analyzed by the IUCN categories.