اثربخشي درمان پذيرش و تعهد بر تعلل ورزي تحصيلي، تاب آوري و افسردگي دانش آموزان پسر دوره متوسطه مبتلا به اختلال نقص توجه/بيش‌فعالي (ADHD)

مقدمه و اهداف امروزه درمان پذيرش و تعهد يكي از درمان هاي رفتاري نسل سوم در زمينه درمان اختلالات دوران كودكي و نوجواني است كه بسيار مورد توجه قرار گرفته است. با اين حال اثربخشي آن، به ويژه در بين نوجوانان مبتلا به اختلال نقص توجه/بيش فعالي با مشكلاتي چون تعلل ورزي، تاب آوري و افسردگي چندان مورد توجه قرار نگرفته است. پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي درمان پذيرش و تعهد بر تعلل ورزي تحصيلي، تاب آوري و افسردگي دانش آموزان پسر دوره متوسطه مبتلا به اختلال نقص توجه/بيش فعالي (ADHD) صورت گرفته است. مواد و روش ها در پژوهش حاضر طرح نيمه آزمايشي پيش آزمونپس آزمون با گروه كنترل، 28 دانش آموز مبتلا به اختلال نقص توجه/بيش فعالي از بين دانش آموزان مدارس دوره متوسطه شهر تبريز و با توجه به معيارهاي ورود انتخاب شدند و به صورت تصادفي در گروه هاي آزمايش يا كنترل جايگزين شدند (گروه  ACT13 نفر و گروه كنترل 15 نفر). پرسشنامه افسردگي بك و آزمون تعلل ورزي تحصيلي سولومون، راث بلوم و آزمون تاب آوري كانر، ديويسون بر روي هر دو گروه اجرا شد و سپس دانش آموزان گروه آزمايش در 10 جلسه هفتگي انفرادي درمان پذيرش و تعهد شركت كردند، در حالي كه گروه كنترل در اين مدت هيچ مداخله اي دريافت نكرد و سپس ابزارهاي پژوهش مجددا بر روي همه نفرات اجرا شد. يافته ها يافته ها نشان داد اثربخشي درمان پذيرش و تعهد بر تعلل ورزي حاكي از كاهش تعلل ورزي در مرحله پس از درمان بود. در متغير تاب آوري، دانش آموزاني كه تحت روان درماني مبتني بر پذيرش و تعهد قرار گرفته بودند نسبت به دانش آموزان گروه كنترل افزايش معناداري نشان دادند. همچنين روان درماني مبتني بر پذيرش و تعهد در كاهش ميزان افسردگي دانش آموزان موثر بوده است. نتيجه گيري به نظر مي رسد اثربخشي پذيرش و تعهد بر تاب آوري، افسردگي و تعلل ورزي بوده و نويدبخش است.