1-رشد اقتصادي و توليد ثروت متكي بر منابع طبيعي پايدار نيست. 2-تغيير اقليم و بازگشت آمريكا به موافقتنامه پاريس

1- بانك جهاني در سال 2018 طي گزارشي (The Changing Wealth of Nations, 2018)، تلاش كرد با رويكردي جديد كشورها را از‌­نظر پايداري توليد ثروت ارزيابي كند، بانك جهاني معتقد است شاخص توليد ناخالص داخلي (GDP) هر كشور، نشان‌دهنده روند تغييرات درآمد جاري آن كشور است، ولي لزوماً رشد اين شاخص به منزله توليد ثروت پايدار نيست، بنابراين، به شاخص ديگري با عنوان ثروت يا دارايي (Wealth) اشاره مي‌كند. اگر GDP و ثروت به‌طور هم‌جهت تغيير كنند، اثر GDP بر ثروت، اثري مثبت و پايدار خواهد بود. ثروت يا دارايي يك كشور از سرجمع دارايي‌هاي توليد‌شده (زيرساخت‌ها، ماشين‌آلات و ساختمان‌ها)، سرمايه انساني و سرمايه طبيعي آن كشور به دست مي‌آيد، سرمايه طبيعي شامل نفت، گاز، معادن، كشاورزي، جنگل‌ها و مناطق حفاظت‌شده است. در تعريف ثروت طبيعي در اين گزارش، هنوز كاستي‌هاي اساسي ديده مي‌شودكه البته به مرور زمان تكميل خواهند شد ولي براساس اين تعريف، شاخص قابل اتكايي است. 2- موافقتنامه پاريس در 21 آذر سال 1394 ( 12 دسامبر سال 2015 ميلادي) توسط حدود 196 كشور تصويب شد، تا با محدود كردن انتشار گازهاي گلخانه اي، افزايش دما را به زير 2 درجه سلسيوس برسانند، يا ترجيحاً آن را در دماي 5/ 1 درجه سلسيوس در مقايسه با قبل از دوران صنعتي نگهدارند. موافقتنامه پاريس طبق تعريف كنوانسيون وين در خصوص حقوق معاهدات، يك معاهده است، اما همه مقررات اين موافقتنامه، تعهد حقوقي ايجاد نميكند. موافقتنامه، با پذيرش يك ساختار دوگانه، آميزه اي از مقررات الزام آور و غيرالزام آور را در خود جاي داده است.

No abstract