بررسي تاثير تدقيق برآورد ميزان تقاضاي آب كشاورزي در عملكرد سيستم توزيع آب در شبكه‌هاي آبياري (مطالعه موردي شبكه آبياري رودشت اصفهان)

عملكرد ضعيف بهره برداري شبكه هاي آبياري منجر به توزيع غيرمطمئن آب سطحي بين كشاورزان شده است. لذا اصلاح و بهبود نحوه توزيع آب در شبكه آبياري امري ضروري است. براي انجام اين مهم دو راهكار عملي ارتقاء شيوه بهره‌برداري و برآورد دقيق ميزان تقاضاي آب كشاورزي وجود دارد كه در مورد هر يك به صورت جداگانه تحقيقات زيادي صورت گرفته است. در اين پژوهش براي اولين بار با توسعه و تلفيق دو مدل AquaCrop  و مدل هيدروديناميك ICSS، اثر بهبود ميزان دقت برآورد تقاضاي آب در بهره برداري روزانه از شبكه آبياري رودشت، تحت سناريوي كم‌آبي در شرايط موجود بررسي شد. بدين منظور در ابتدا ميزان تقاضاي روزانه آب كشاورزي براي هر منطقه زراعي درجه دو و براساس الگوي كشت موجود در منطقه با استفاده از مدل AquaCrop برآورد گرديد. پس از محاسبه ميزان متوسط دبي تحويلي روزانه به هر آبگير (خروجي مدل شبيه ساز توزيع آب در كانال اصلي) مقدار شاخص ارزيابي عملكرد كفايت توزيع آب در دو حالت، 1) با در نظر گرفتن مقدار نياز مشخص شده توسط مدير شبكه (شرايط موجود) و 2) مقدار تدقيق شده تقاضا در محل آبگير محاسبه گرديد. بررسي مقادير شاخص كفايت توزيع آب حاكي از آن است كه تدقيق ميزان تقاضاي آب كشاورزي براي كليه آبگيرها سبب بهبود مقدار اين شاخص از 3% تا 16% شد. بهبود مذكور عمدتا در بالادست و ميان دست كانال اصلي با كاهش ميزان حقابه و در پايين دست با افزايش ميزان حقابه و امكان دريافت آب بيشتر محقق شده است. نتايج تحقيق نشان داد با تدقيق ميزان تقاضاي آب كشاورزي، عدالت توزيع آب بين آب بران نيز تا حدودي بهبود يافته است.