شخصيت پردازي و نماد شناسي ادبيات داستاني معاصر فارسي با تاكيد بر داستان جاي خالي سلوچ

يكي از ويژگي هاي ادبيات داستاني معاصر مسئله شخصيت پردازي  و كاربرد نماد براي انتقال مفاهيم و مضامين است. يكي از آثار برجسته داستاني معاصر، كتاب جاي خالي سلوچ از محمود دولت آبادي است. مسئله اي كه مي توان اينجا مطرح كرد بازتاب تحولات سياسي، اقتصادي و اجتماعي اين دوره در اين اثر و چگونگي كاربست شخصيت پردازي و نمادها توسط اين نويسنده است. اين پژوهش با روش توصيفي و تحليلي و با تكيه بر داده هاي كتابخانه اي انجام شده است. يافته هاي پژوهش حاكي از اين است كه نظام ارباب و رعيتي حاكم بر كشاورزي ايران نوعي استثمار بود. اين پديده در آثار اين دوره انعكاس يافته است. يكي از تحولاتي كه در دوره پهلوي دوم در عرصه كشاورزي روي داد، مسئله انقلاب سفيد(1341ش) و اصلاحات ارضي در امتداد آن بود كه از سوي محمدرضاشاه پهلوي انجام گرديد. بعد از اين تغييرات، برخي نويسندگان دست به خلق آثاري زدند كه به ادبيات روستايي  معروف شد كه در آن ها به بررسي اين تغييرات و بازتاب آن در زندگي روستائيان مي پرداختند. يكي از معروف ترين اين كتاب ها «جاي خالي سلوچ» است كه جنبه هاي نمادين آن مورد بررسي قرار مي گيرد. اهداف پژوهش: 1. ترسيم شرايط جامعه روستايي ايران را بعد  از اصلاحات ارضي در كتاب جاي خالي سلوچ. 2. چگونگي شخصيت پردازي و توصيف نمادين در ادبيات داستاني معاصر با بررسي موردي داستان جاي خالي سلوچ. سؤالات پژوهش: 1. در كتاب جاي خالي سلوچ شرايط جامعه روستايي ايران بعد از اصلاحات ارضي را چگونه ترسيم شده است؟ 2. شخصيت پردازي و توصيف نمادين چه نقشي در انتقال مفاهيم در كتاب جاي خالي سلوچ دارد؟