جايگاه اجتماعي زنان در دوره ساساني (به استناد مُهرها و اثر مُهرها)

آگاهي‌هاي به دست آمده در زمينه تاريخ اجتماعي در ايران باستان به دليل شيوه تاريخ‌ نگاري و محدوديت منابع مكتوب همواره مشكلاتي را بر سر راه پژوهشگران قرار داده است. در اين ميان آثار بر جاي مانده از دوره ساساني(224-651م) به لحاظ كمّي و كيفي اطلاعات بيشتري در اختيار پژوهشگران قرار مي‌دهند. اگرچه سهم زنان به عنوان جمعيتي قابل توجه از جامعه با محدوديت مواجه است. مسأله مورد بررسي در اين پژوهش چگونگي بازشناسي وضعيت زنان در دوره ساساني براساس مهرهاي برجاي مانده از اين دوره است. اين پژوهش با روش توصيفي و تحليلي و با تكيه بر داده هاي كتابخانه اي انجام شده است.  يافته هاي پژوهش حاكي از اين است كه به گواهي مهرها، اثرمهرها، سكه‌ها و ساير آثار هنري دوره ساساني، زنان علاوه بر مقام ملكه، به مقام پادشاهي نيز رسيده اند. مهرهايي نيز از تصاوير زنان در كنار مردان، صحنه‌هايي چون صحنه اهداي گل كه به عنوان درخواست ازدواج و پيمان بستن تلقي مي‌شوند تصوير شده است. استفاده از نقش‌مايه‌هاي زنان بر روي مهرها و ديگر آثار هنري را مي‌توان تحول و نگرشي جديد نسبت به زنان در جامعه ساساني تلقي كرد. اهداف پژوهش 1. بررسي جايگاه زنان در جامعه ايران در دوره ساساني. 2. واكاوي جايگاه زنان در دوره ساساني با تكيه بر مهرهاي اين دوره. سؤالات پژوهش 1.زنان در دوره ساساني از لحاظ جايگاه اجتماعي در چه موقعيتي بوده‌اند؟ 2.مهرهاي برجاي مانده از دوره ساساني چه روايتي از جايگاه زنان در جامعه دارند؟