تحليل عناصر معماري مسجد امام اصفهان بر پايه نظريه نشانه‌شناسي امبرتو اكو

معماري همانند ديگر پديده‌هاي فرهنگي، به عنوان نظامي از نشانه‌ها منبعي براي مطالعات نشانه‌شناسي به شمار مي‌رود. از آن‌جايي كه اصولاً معماري نه براي برقراري ارتباط بلكه براي آن كه كاركردي را عملي سازد به وجود مي‌آيد، براي نشانه‌شناسي موردي خاص و چالش‌برانگيز به شمار مي‌رود. امبرتو اكو با در نظر گرفتن اين مهم، نظريه نشانه‌شناسي معماري خود را مطرح كرده است. داده‌هاي اين پژوهش به روش اسنادي گردآوري شده‌ و به شيوه كيفي و تحليل محتوا مورد بررسي قرار گرفته اند. يافته هاي پژوهش حاكي از اين است كه ارتباط ميان فرم و كاركرد و دست‌يابي به لايه‌هاي چندگانه‌ي معنايي در اين بنا بر اساس نظريه‌ي معماري اكو كه در آن معاني ضمني هم‌راستا با كاركردهاي ثانويه قرار مي‌گيرند، قابل تبيين است. بدين ترتيب جستار حاضر سعي دارد در راستاي اثبات فرضيه خود مبني بر تعلق معاني نمادين به كاركردهاي ثانويه، از ظرفيت نظريه اكو در پاسخ به چالش ميان عناصر ظاهري و باطني در معماري اسلامي استفاده كرده و چهارچوبي تحليلي فراتر از ديدگاه‌هاي تك وجهي ارائه كند. اهداف پژوهش 1. تبيين معاني نمادين و باطني مسجد امام اصفهان. 2.ارائه خوانشي نشانه شناختي از معاني نمادين و باطني مسجد امام اصفهان در پرتو انديشه‌هاي امبرتو اكو. سؤالات پژوهش 1.معاني نمادين و باطني چه نقشي در معماري مسجد امام اصفهان دارند؟ 2. چگونه مي توان خوانشي نشانه شناختي از مسجد امام اصفهان ارائه كرد؟