تدوين چارچوبي جهت ارتقاي تعاملات اجتماعي در معماري شهرك هاي صنعتي نواحي روستايي تهران

يكي از مهم ترين ويژگي هاي فضا، ايجاد فرصت هاي لازم در جهت تعاملات اجتماعي است. هنگامي كه مردم با ساير افراد جامعه در تعامل هستند، رابطه قوي تري با مكان و جامعه خود احساس مي كنند. اين تعامل نه تنها بر روحيات اجتماعي آن ها تأثيرگذار است بلكه موجب رشد و پيشرفت اقتصادي اجتماعات حاضر در آن فضاها مي گردد. امروزه به فراخور شرايط اقتصادي و اجتماعي، فضاهاي متفاوتي در راستاي سكونت انساني شكل گرفته است كه شهرك هاي كارگري صنعتي يكي از اين مكانهاست. با توجه به تازگي و شاخصه هاي خاص اين سبك از معماري، چگونگي تعاملات اجتماعي در آن ها يك مسئله است. در نواحي روستايي اطراف تهران نيز چنين شهرك هايي وجود دارد. اين پژوهش بر آن است  تا از طريق روش توصيفي تحليلي و  با تكيه بر رويكردهاي كمي و كيفي به بررسي وضعيت تعامل اجتماعي در شهرك هاي صنعتي اطراف تهران بپردازد و چگونگي ارتقاي فضاي تعامل در آن ها را بررسي كند. به همين جهت دو شهرك صنعتي «عباس آباد » و «پيشوا » از ميان شهرك هاي صنعتي استان تهران انتخاب شدند. نمونه مورد مطالعه، قرار گرفت و پرسشنامه خبره براساس مدل ال ساعتي، تدوين و به متخصصان ارائه شد. يافته هاي پژوهش حاكي از اين است  كه افزايش كيفيت‌ فضاهاي‌ عمومي شهرك ها، طراحي مناسب به ويژه مسيرهاي رفت و آمد كاركنان و كارمندان، وجود فعاليت هاي گردهمايي، فضاهاي كانوني جهت تجمع مانند زمين بازي و يا غذاخوري ها، امكان حضور افراد در فضا و لحظاتي كنار هم بودن و ايجاد تجربه هايي مشترك را در شهرك هاي صنعتي چند برابر مي كند و موجب ارتقا تعاملات اجتماعي و فرهنگي در شهرك هاي صنعتي مي شود. اهداف پژوهش 1.بررسي و تبيين چگونگي ارتقاي تعاملات اجتماعي از طريق طراحي و بهسازي فضاهاي عمومي در معماري شهرك هاي صنعتي.2. ارائه چارچوبي جهت ارتقاي تعاملات اجتماعي در معماري شهرك هاي صنعتي نواحي روستايي تهران. سؤالات پژوهش 1.براي ارتقاي تعاملات اجتماعي در شهرك هاي صنعتي چه راه كارهايي وجود دارد؟2.چه اقداماتي مي توان براي ارتقاي تعامل اجتماعي در فضاي شهرك هاي صنعتي نواحي روستايي تهران انجام داد؟