تطبيق شخصيت پردازي در رمان و نقاشي سنتي معاصر ايران ( با تاكيد بر آثار بيژن نجدي و محمد باقر آقا ميري)

شخصيت مهم ترين پايه و اساس هر داستان است كه نقش مهمّي در انتقال طرح و تم داستان دارد. داستان بر مدار آن مي چرخد و بدون شخصيت هيچ داستاني شكل نمي گيرد. بيژن نجدي از جمله رمان نويسان بزرگ دوره معاصر است كه رمان «يوزپلنگاني كه با من دويده اند» از مشهورترين و ماندگارترين رمان هاي وي در ادب فارسي است كه از فصاحت و بلاغت بسياري برخوردار است. در هنر نقاشي نيز يكي از سوژه هاي مورد توجه شخصيت ها و مسائل مربوط به آن است و محمدباقر آقاميري از نقاشان معاصر در اين زمينه داراي آثاري است. در اين پژوهش با تكيه بر روش توصيفي– تحليلي، انواع شخصيت از نظر ساختار، شيوه هاي شخصيت پردازي، زاويه ديد، زمان و نمودهاي بكار رفته از لحاظ بيروني و دروني شخصيت ها مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته است. يافته هاي اين پژوهش حاكي از اين است كه رمان بيژن نجدي شخصّيت محور است و بيشترين تأكيد آن بر روي شخصيت هاي اصلي داستان ها مي باشد. از لحاظ شيوه هاي شخصيّت پردازي، نويسنده بيشتر از روش غيرمستقيم سود جسته است. اكثريت شخصيت هاي اصلي اين رمان، شخصيت هاي ايستا هستند. تطبيق اين نوع شخصيت پردازي با آثار محمدباقر آقاميري نشان دهنده وجوه تشابه از نظر توجه به شخصيت و ابعاد آن است. اهداف پژوهش 1.بررسي جنبه هاي مختلف شخصيت پردازي در رمان بيژن نجدي. 2.تطبيق شخصيت پردازي در رمان بيژن نجدي و نقاشي سنتي معاصر با تأكيد بر آثار محمدباقر آقاميري. سؤالات پژوهش 1.شخصيت پردازي چه نقش و جايگاهي در رمان هاي بيژن نجدي دارد؟ 2.شخصيت پردازي در رمان و نقاشي سنتي معاصر ايران چه ويژگي هايي دارد؟