تأثير شاك‌ويو‌درماني بر شاخص‌هاي باليني و نوروفيزيولوژيك اسپاستيسيتي در بيماران داراي آسيب نورون محركه فوقاني (مرور سيستماتيك و متاآناليز)

هدف: اسپاستيسيتي يكي از نشانه‌هاي آسيب نورون محركه فوقاني است كه به طور معمول پس از يك دوره شلي عضلاني به صورت افزايش مقاومت وابسته به سرعت در حين حركت پاسيو به همراه تشديد رفلكس‌هاي تاندوني ظاهر مي‌‌شود. اسپاستيسيتي يكي از علل ايجاد محدوديت حركتي و ناتواني در بيماران نورولوژيك است. درمان‌هاي متعددي براي كاهش اسپاسيتي وجود دارد. اخيراً برخي مطالعات ادعا مي‌كنند كه شاك‌ويو مي‌تواند به عنوان روشي جديد، ايمن و غيرتهاجمي براي كاهش اسپاستيسيتي در ضايعات نورون محركه فوقاني استفاده شود. هدف ما از انجام اين متا‌آناليز، ارزيابي اثربخشي شاك‌ويودرماني بر كاهش اسپاستيسيتي در ضايعات نورون محركه فوقاني بود. روش بررسي: جست‌وجوي الكترونيكي در پايگاه‌هاي اطلاعاتي ساينس دايركت، مدلاين، وب آو ساينس و اسكوپوس و موتور جست‌وجوي گوگل اسكالر از ژانويه 2005 تا ژانويه 2020 انجام شد. مطالعاتي انتخاب شد كه اسپاستيسيتي را با مقياس اصلاح‌شده آشورت و يا شاخص‌هاي نوروفيزيولوژيك در بيماران سكته مغزي، فلج مغزي و مولتيپل اسكلروز بررسي كردند. از كلمات كليدي هيپرتونيسيتي عضلاني يا اسپاستيسيتي، فلج مغزي، سكته مغزي، مولتيپل اسكلروز و شاك‌ويودرماني براي جست‌وجو استفاده شد. دو محقق مستقل، عمل جست‌وجو و بررسي مطالعات از نظر معيار‌هاي ورود و همچنين ارزيابي كيفيت متدولوژيك مطالعات را انجام دادند. كيفيت متدولوژيك مطالعات با استفاده از ابزار داون و بلك ارزيابي شد. تفاوت ميانگين ها به عنوان اندازه اثر در نمرات مقياس آشورث و نسبت H/M قبل و بعد از مداخله در نظر گرفته شد. بررسي وجود يا عدم وجود همگني بين مطالعات به كمك شاخص I2 با 95 CI درصد با استفاده از مدل اثرات تصادفي انجام شد. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از نرم افزار STATA نسخه 11 انجام شد. يافته‌ها: با استفاده از كلمات كليدي در‌مجموع 98مقاله يافت شد. از ميان آن‌ها متن كامل 24 مقاله بررسي شد و 14 مقاله وارد فرايند متا‌آناليز شدند. تمامي 14 مداخله درماني‌، اثرات شاك‌ويو بر نمرات مقياس اصلاح‌شده آشورت را مورد بررسي قرار دادند. چهار مطالعه با 120 بيمار اثرات شاك‌ويودرماني را بر نسبت رفلكس H به پاسخ M بررسي كردند. نتايج نشان‌دهنده كاهش معني‌دار مقياس اصلاح‌يافته آشورت بلافاصله [I2‌= 100%, P 0/001, SMD=1/38 with 95%CI: (0/80, 1/87)] و سه ماه پس از درمان [I2 = 100%, P 0/001, SMD=1.13 with 95%CI: (0.50, 1/76)] بود. قبل و بعد از مداخله هيچ تغيير معني داري در نسبت H/M مشاهده نشد [I2 = 97/5%, P 0/001, SMD=1/09 with 95%CI: (0/54, 2/73)]. نتيجه‌گيري: شاك‌ويو درماني اثرات مفيدي بر نمره مقياس اصلاح‌شده آشورت دارد. فقدان اثرات شاك‌ويودرماني بر بهبود شاخص‌هاي نوروفيزيولوژيكي اسپاستيسيتي مي‌تواند تأييدي بر اين نظريه باشد كه شاك‌ويو روي اجزاي غير‌نورال اسپاستيسيتي اثر‌گذار است. تفاوت‌هاي مشاهده‌شده در مطالعات از نظر تعداد جلسات درماني، فواصل جلسات درمان، چگالي انرژي و تعداد شاك‌هاي اعمال‌شده و مدت‌زمان پيگيري نياز به بررسي دقيق‌تر دارد. در آينده مطالعات باليني تصادفي بيشتري براي تجزيه و تحليل تأثير عوامل مؤثر بر شاك‌ويودرماني براي بيماران اسپاستيك مورد نياز است.