مطالعه‌ي تطبيقي خوانش پسااستعماري آثار نقاشي مكتب سقاخانه ايران و گروه D در تركيه با تكيه بر فضاي سوم هومي بهابها

فضاي سوم در انديشه ي هومي كي بهابها از انديشمندان حال حاضر حوزه ي پسااستعماري، جايي است كه در آن تعاملي بين استعمارگر و مستعمره و يا فرهنگ هاي آنان روي مي دهد.در اين فضا، برجسته شدن شباهت ها پديده اي نو ايجاد مي كند كه دو رگه ناميده مي شود و به صورت منسجم عناصر فرهنگي هر دوسويه را داراست كه از نظر بهابها باعث جريان سازي مي شود.با توجه به نقش و جايگاه مهم هنر در انتقال فرهنگ ها، بررسي فضاي سوم و محصول آن در آثار هنري كه مستقيم و يا غير مستقيم متاثر از هنر غيرملي به عنوان يك عنصر تاثيرگذار بوده اند ضروري به نظر مي رسد.فضايي كه مي تواند از يك سو هويت ملي را حفظ كرده و از سويي ديگر همسو با تحولات هنري پيش رود. بسط اين ديدگاه موضوع پژوهش حاضر بوده و با هدف شناخت بيشتر هنر معاصر ايران و تركيه در آثاري از مكتب سقاخانه ايران و گروه D  تركيه، به روش توصيفيتحليلي و رويكردي تطبيقي به انجام رسيده است.اين پژوهش به دنبال پاسخگويي به اين پرسش است كه آيا در جنبش هاي هنري معاصر در اين دو كشور،فضاي سوم هومي بهابها شكل گرفته است؟از نتايج اين پژوهش مي توان به دستيابي هر دو مكتب به فضاي سوم با كمي تفاوت با يكديگر اشاره كرد.