اثر استفاده از پساب شهري بر عملكرد و اجزاي عملكرد ذرت تحت مديريت كم آبياري (مطالعه موردي: شهرستان مرودشت)

در مواجهه با افزايش حجم فاضلاب‌هاي شهري و اين واقعيت كه منابع آب كشور نه تنها محدود بلكه رو به كاهش است، افزايش بهره‌وري مصرف آب و استفاده مجدد از پساب شهري امري اجتناب‌ناپذير است. اين پژوهش به‌منظور بررسي كاربرد پساب شهري بر عملكرد، اجزاء عملكرد و بهره‌وري مصرف آب در گياه ذرت علوفه‌اي با دو فاكتور : الف استفاده از پساب در سه سطح (1 آب چاه (W)، 2 مخلوط يك به‌ يك آب چاه و پساب (5050) و 3 پساب (WW)) ب مديريت كم‌ آبياري سنتي در چهار سطح (آبياري معمولي (100 درصد نياز آبياري) و كم ‌آبياري در سطوح 40، 60 و 80 درصد نياز آبي) در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي با 12 تيمار و سه تكرار در مزرعه‌ي تصفيه‌خانه فاضلاب شهري مرودشت، در سال 1397 اجرا شد. از شاخص‌هاي آماري مانند حداكثر خطا، ضريب تعيين، ميانگين ريشه دوم مربعات خطا، بهره‌وري مدل‌سازي و ضريب باقيمانده براي ارزيابي كمي توابع استفاده گرديد. ضريب حساسيت گياه (Ky) براي ماده خشك در سه مرحله رويشي، گل‌دهي و رسيدن دانه به‌ترتيب 0.38، 0.52 و 0.63 به‌دست آمد و مشخص گرديد كه حساس‌ترين مرحله رشد ذرت به كمبود آب در مرحله رسيدن دانه مي‌باشد. آناليز اثرات متقابل نشان داد كه بيش‌ترين مقدار عملكرد ماده خشك در مراحل رويشي و گلدهي و عملكرد دانه در مرحله رشد دانه به‌ترتيب مقادير 7260، 9857 و 3158 كيلوگرم در هكتار در تيمار WWFI (آبياري كامل با پساب) و كم‌ترين مقدار عملكرد با مقادير 5052، 6069 و 1508 كيلوگرم در هكتار در تيمار WDI60 (كم آبياري 60 درصد با آب چاه) به‌دست آمد. نتايج نشان داد كه استفاده از پساب در شرايط كم ‌آبياري سنتي براي گياه ذرت علوفه‌اي مفيد بوده و مي‌توان آنرا پيشنهاد داد.