تأثير تنوع كاركردي چند گياه دارويي بر تركيب، تراكم و شاخص‌هاي تنوع علف‌هاي هرز در بوم‌نظام‌هاي كشاورزي

به‌منظور بررسي اثر تنوع كاركردي تعدادي از گياهان دارويي بر تراكم و تنوع علف هاي هرز، آزمايشي در قالب بلوك هاي كامل تصادفي با سه تكرار در دو سال زراعي 91-1390 و 92-1391 در مزرعه تحقيقاتي دانشكده كشاورزي دانشگاه فردوسي مشهد انجام شد. تيمارها شامل 13 گونه دارويي مرزنجوش (Origanum vulgar)، زوفا (Hyssopus officinalis)، بابونه (Tanacetum parthenium)، سرخارگل (Echinacea purpurea)، سداب (Ruta graveolens)، گل ختمي (Althaea officinalis)، گل راعي (Hypericum perforatum)، شنبليله (Trigonella foenumgraecum)، گل مغربي (Oenothera erythrosepala)، پنيرك (Malva sylvestris)، عدس الملك (Securigera securidaca)، بومادران(Achillea millefolium) وگل انگشتانه (Digitalis purpurea) بودند. نتايج نشان داد كه اثر گياهان دارويي بر تراكم و وزن خشك كل علف هاي هرز از نظر آماري معني دار بود. بيشترين و كمترين وزن خشك علف هاي هرز به‌ترتيب در گونه هاي دارويي گل انگشتانه (39.4 گرم در مترمربع) و بابونه گاوي (3.2 گرم در مترمربع) به‌دست آمد. بيشترين تعداد كل علف هاي هرز نيز در گونه هاي دارويي پنيرك، عدس الملك، گل انگشتانه و زوفا مشاهده شد. گونه دارويي پنيرك داراي بيشترين غناي گونه اي علف هاي هرز (چهار گونه) بود كه اختلاف آماري معني داري با عدس الملك و بومادران نداشت. در طي سال ها و مراحل نمونه برداري مختلف، گونه دارويي بومادران از نظر علف هاي هرز داراي بيشترين شاخص تنوع شانون به‌مقدار 0.48 بود كه اختلاف آماري معني داري با پنيرك، عدس الملك، زوفا، گل راعي، گل انگشتانه و سرخارگل نداشت. همچنين بيشترين شاخص تنوع مارگالوف نيز در كرت هاي داراي گونه هاي دارويي پنيرك، بومادران و زوفا به‌ترتيب با مقادير 4.05، 4.03 و 3.33 به‌دست آمد. گونه هاي دارويي مورد مطالعه از نظر تنوع علف هاي هرز در سطح تشابه 75 درصد در پنج گروه قرار گرفتند.