بررسي ميزان رضايت از بازسازي پس ‌از ‌جنگ از دريچه ميزان ايجاد حس تعلق در بازماندگان (نمونه موردي: رفيع، استان خوزستان)

ارزيابي و مستندسازي بازسازي پس از جنگ (به‌عنوان يكي از پيچيده‌ترين انواع در فرايندهاي بازسازي) به‌منظور درس‌آموزي در سوانح احتمالي آتي نقشي حياتي دارد. با وقوع جنگ 8‌ساله تحميلي، شهر رفيع پس از اشغال با تخريب 100% مواجه شد. فرايند بازسازي اين شهر پس از آزادسازي با رويكردي متفاوت نسبت به ساير تجارب (تأكيد دست‌اندركاران بر ارتقاي نقش بازماندگان و توجه به نيازها و خواسته‌هاي آنان) آغاز گرديد. اين پژوهش با هدف ارزيابي ميزان موفقيت بازسازي شهر رفيع از دريچه ميزان ايجاد حس تعلق در ساكنين، به‌عنوان يكي از مهم‌ترين فاكتورهاي تعيين‌كننده رضايتمندي سكونتي با رويكرد تلفيقي كمي و كيفي، با هدف كاربرد تجارب در فعاليت‌هاي آتي و به روش توصيفي انجام شده‌است. سه فرضيه اصلي پژوهش بر تأثير گرفتن ميزان رضايتمندي و حس تعلق در بازسازي پس از جنگ از احيا سنت‌هاي اجتماعي و اقتصادي و همچنين درجاسازي و حفظ مالكيت اراضي، استوار است. نمونه مطالعاتي به روش تصادفي خوشه‌اي انتخاب و داده‌هاي لازم جهت آزمون فرضيه‌هاي تحقيق از طريق پرسشنامه، مطالعات ميداني، مصاحبه با مطلعين و مسئولين گردآوري شده‌است. براي آزمون فرضيه‌هاي پژوهش از آزمون ttest گروه‌هاي وابسته استفاده شده‌است. ميانگين به‌دست‌آمده براي فرايند بازسازي و ايجاد حس تعلق از طريق احياء سنت‌هاي اجتماعي و اقتصادي مردم (فرضيه يك) 2.43 از 5؛ همچنين ايجاد حس تعلق به محل سكونت از طريق درجاسازي و حفظ مالكيت اراضي (فرضيه دوم) 3.45 از 5 و ميزان مطلوبيت اين فرايند براي مردم (فرضيه سه) 2.87 از 5 در مقياس طيف ليكرت مي‌باشد كه نشان‌دهنده رد فرضيه نخست و سوم و قبول فرضيه دو مي‌باشد. در پايان، با توجه به ويژگي‌هاي منحصربه‌فرد فرايند بازسازي رفيع، مجموعه‌اي از نكات و پيشنهادات جهت كاربست در تجارب آتي به تفكيك شاخص‌هاي اولويت‌دار پژوهش ارائه شده‌است.