ارزيابي اثرات گردشگري بر اساس ادراكات جامعۀ ميزبان (مطالعۀ موردي: منطقۀ ثامن مشهد)

اهداف: هدف اين پژوهش، ارزيابي اثرات گردشگري درك شده از سوي جامعه‌ ميزبان و اولويت بندي آن اثرات در منطقه‌ ثامن شهر مشهد مي باشد. روش: پژوهش حاضر به لحاظ روش، توصيفي-تحليلي و از نظر هدف، كاربردي است. براي جمع آوري اطلاعات از مطالعات كتابخانه اي و بررسي هاي ميداني استفاده شد. جامعه‌ آماري، جمعيت ساكن، مسئولين هتل ها و دفاتر مسافرتي و مسئولين دولتي مي باشند كه از بين آن ها 418 نفر به عنوان نمونه انتخاب گرديد. ضريب آلفاي كرونباخ در سنجش پايايي پرسش نامه 0.83 است و ضريب KMO و Bartlett به ترتيب 0.66 و 1180.43 به دست آمد كه بيانگر روايي پرسش نامه مي باشد. براي تحليل داده ها از آزمون هاي كاي اسكوئر، فريدمن و كروسكال واليس استفاده شد. يافته ها/ نتايج: گردشگري در منطقه‌ ثامن از بعد اقتصادي و اجتماعي فرهنگي اثرات مثبت و منفي متفاوتي برجاي گذاشته، اما در بعد زيست محيطي، اثرات نامطلوب و منفي بيشتر است. همچنين، نتايج نشان داد بين گردشگري و هر يك از شاخص ها با سطح اطمينان 95 % و معني داري 0.000، رابطه‌ معني داري وجود دارد و گردشگري بر هر يك از شاخص ها اثرگذار بوده است، اما در درك زمينه‌ اثرات اقتصادي، اجتماعي فرهنگي و زيست محيطي گردشگري از سوي جامعه‌ ميزبان، ميان سه گروه مورد مطالعه تفاوت معني داري وجود ندارد (زيرا سطح معني داري در هر سه بخش بيشتر از 0.05 است) و در نهايت گردشگري بر برخي ابعاد اقتصادي، اجتماعي فرهنگي و زيست محيطي تأثير بيشتري دارد. نتيجه گيري: براي تقويت اثرات مثبت و كاهش اثرات منفي گردشگري لازم است ديدگاه ها و نظرات تمامي ذينفعان مورد توجه قرار گيرد.