بيان جغرافيايي پايداري محلات شهري مبتني بر تحليل چند معيارۀ فضايي (نمونۀ موردي: كلان شهر مشهد)

اهداف: توسعه‌ پايدار شهري يك مفهوم چندلايه است. هدف اين پژوهش در گام نخست، معرفي يك روش ارزيابي و رتبه بندي فضايي پايداري محلات شهر مشهد است و در گام دوم ارائه‌ سناريوهاي چندگانه‌ برنامه ريزي در جهت حركت به سمت شهر پايدار است. روش: روش تحقيق اين مقاله توسعه ايكاربردي و  توصيفيتحليلي است. اطلاعات مورد نياز در اين تحقيق از طريق پرسش نامه و اطلاعات دستگاه هاي اجرايي به ويژه شهرداري جمع آوري شده ست و با رويكرد تصميم گيري چند معياره‌ فضايي (مدلAHP و OWA) وضعيت پايداري محلات مشهد تعيين شده است. يافته ها/ نتايج: يافته هاي تحقيق نشان داد كه طيف مختلفي از ميزان پايداري محلات شهري با استفاده از مدل OWA توليد شده است و مديران قبل از هرگونه عمليات اجرايي مي توانند گزينه هاي مختلف منتج از مدل را بر خلاف بسياري از مدل ها كه تك سناريو هستندارزيابي و تصميم گيري كنند. در اين تحقيق، شاخص پايداري كلي محلات در سناريوي كاملا بدبينانه نشان داد كه محلات سرشور، جنت (منطقه‌ 8) مجيديه، نقويه (12) و احمدآباد (14) از محلات با پايداري بسيار قوي و محله هاي كشاورز (منطقه‌ 5)، فدك (5)، اميرالمؤمنين (13) و نويد (منطقه‌ 15) از محلات با پايداري بسيار ضعيف در بين محلات مشهد مي باشند. نتيجه گيري: ناپايداري شهرها يكي از مهم ترين موضوعات جهاني است. شهر مشهد نيز به دليل شرايط رشد سريع و توسعه‌ بي برنامه در حاشيه‌ خود با مشكلات فراواني به لحاظ پايداري با آن روبه روست. تعيين شاخص هاي بومي شهر پايدار هم راستا با استانداردهاي جهاني، تعيين محلات در معرض ناپايداري شديد و همچنين، اولويت گذاري مديران شهري مي تواند كمك زيادي به رشد و ارتقاي شاخص هاي شهر پايدار نمايد.