تجربه زيسته زنان از زنانگي بعد از ماستكتومي و درمان؛ يك مطالعه كيفي

مقدمه: سرطان پستان از شايع ترين سرطان هاي زنان بوده و ماستكتومي به عنوان روش جراحي در درمان سرطان پستان بر جنبه هاي مختلف زندگي بيماران اثرگذار است. هدف از اين پژوهش تبيين تجربه زيسته زنان از زنانگي بعد از ماستكتومي و درمان بود. روش بررسي: اين مطالعه به روش كيفي بر روي 17 نفر از بيماران ماستكتومي شده اي كه حداقل مدت زمان 6 ماه از ماستكتومي آن ها گذشته بود و كمتر از 50 سال سن داشتند، با استفاده از مصاحبه نيمه ساختار يافته عميق با روش نمونه گيري گلوله برفي در تهران در سال 1397 انجام شد. داده هاي به دست آمده به روش تحليل محتواي قراردادي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته ها: تحليل داده هاي حاصل از تجارب بيماران منجربه شكل گيري 18 طبقه و 7 تم اصلي تحت عناوين: زندگي اجتماعي، شامل سه طبقه: كم شدن رفت و آمدها، ترك شغل يا كار نيمه وقت و ترك تحصيل. تصوير بدني شامل سه طبقه: نامتقارن شدن، جذاب نبودن و نياز به ترميم عضو. تصور ديگران شامل دو طبقه: شكايت از نگاه ه ا و كنجكاوي ديگران و شكايت از ترحم و دلسوزي ديگران. روابط زناشويي شامل چهار طبقه: ترس از ترك شدن، ترس از ترحم همسر، شرم از برهنگي، كاهش و قطع مقاربت. سلامت باروري (مسائل مرتبط با زنان و مامايي) شامل دو طبقه: يائسگي زودرس و نازايي احتمالي. ادراك حمايت شامل دو طبقه: شركت در كلاس ها و همايش هاي خيريه و ارتباط با بهبوديافتگان. ايفاي وظايف خانگي شامل دو طبقه: ناتواني در كدبانوگري و ناتواني در انجام كارهاي دستي خانگي. نتيجه گيري: بر اساس يافته هاي مطالعه حاضر مي توان نتيجه گرفت ماستكتومي و درمان سرطان پستان بسياري از حوزه هاي زندگي فردي و اجتماعي و روابط زناشويي بيماران را به شدت تحت تاثير قرار مي دهد و اين موضوع، ضرورت طراحي و استقرار منابع حمايتي رايگان از سوي سازمان هاي مردم نهاد و دولت را براي كاهش آسيب هاي روان شناختي و خانوادگي ناشي از اين بيماري برجسته مي سازد.