تأثير آموزش دروس معارف اسلامي بر نگرش و انگيزش ديني دانشجويان(مطالعه‌ موردي دانشگاه صنعتي نوشيرواني بابل)

هدف پژوهش حاضر، تقويت فرايند علمي سياست‌گذاري و تصويرپردازي دروس معارف اسلامي در چشم‌انداز آينده است؛ بدين سان كه با بررسي نگرش و انگيزه‌ دانشجويان به دروس معارف اسلامي، مشخص مي‌شود به چه ميزان در تعالي‌بخشي به باورهاي اعتقادي و بينش سياسي دانشجويان توفيق حاصل شده است و براي ارتقاي محتوا و عملكرد آن چه تغييراتي بايد صورت گيرد؟ روش پژوهش، توصيفي ـ پيمايشي و رويكرد آن نيز كاربردي است. از ميان دانشجويان كارشناسي ورودي 1395 و ماقبل آن‌كه 1900 نفر بودند، براساس حجم نمونه‌ كوكران 319 دانشجو به روش نمونه‌گيري تصادفي، به عنوان نمونه‌ پژوهش انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوري داده‌ها، پرسش‌نامه‌ محقق‌ساخته بود و داده‌هاي حاصل تحليل شدند. طبق نتايج راهكارهايي مانند شناور بودن متون دروس معارف، متناسب بودن دروس معارف با رشته‌ تحصيلي، كيفيت‌بخشي برنامه‌ درسي، بازنگري و به‌روز كردن محتوا و استفاده از استادان باتجربه و جذب هيئت علمي براي كاربردي كردن محتواي دروس معارف اسلامي ضروري است.