بازنمايي گونه‌هاي تعامل آموزشي در برنامه‌ درسي دانشگاهي و تعيين گونه‌ غالب آن از ديدگاه دانشجويان

هدف پژوهش حاضر بازنمايي گونه‌هاي تعامل آموزشي در برنامه‌ درسي دانشگاهي و تعيين گونه‌ غالب آن از ديدگاه دانشجويان است. روش اين تحقيق آميخته (كيفي و كمّي) است، كه در بخش كيفي از روش پديدارنگاري و در بخش كمّي از روش توصيفي  پيمايشي استفاده شده است. مشاركت‌كنندگان در بخش كيفي پانزده نفر از دانشجويان تحصيلات تكميلي دانشگاه تهران بودند كه به صورت نمونه‌گيري هدفمند تا رسيدن به مرحله‌ اشباع نظري مصاحبه‌ نيمه‌سازمان‌يافته با آنان صورت گرفت. در بخش كمّي نيز جامعه‌ آماري شامل همه‌ دانشجويان مقطع تحصيلات تكميلي سال 1398 بود، كه حجم نمونه با استفاده از روش در دسترس183 نفر تعيين شد. ابزار در بخش كمّي پرسش‌نامه‌ محقق‌ساخته بر مبناي مقوله‌هاي استخراج شده در بخش كيفي پژوهش بود. به منظور تجزيه‌وتحليل داده‌ها در بخش كيفي از روش پژوهش پديدارشناسي توصيفي كلايزي براي جمع‌آوري داده‌ها و نيز در بخش كمّي نيز از آزمون كلموگروف اسميرنف و تي تك نمونه‌اي استفاده شد. نتايج بخش كيفي بيانگر استخراج شش‌گونه‌ تعامل در برنامه‌ درسي شامل: تعامل از گونه‌ استاد  استاد، استاد  دانشجو، استاد  محتوا، دانشجو  دانشجو، دانشجو  محتوا و محتوا  محتوا بود. همچنين يافته‌ها در بخش كمّي نشان داد كه از ديدگاه دانشجويان وضعيت‌گونه‌ تعامل استاد  استاد، استاد  دانشجو، و دانشجو  دانشجو پايين است، ولي گونه‌ تعامل استاد  محتوا، دانشجو  محتوا و محتوا  محتوا در وضعيتي بالاتر از حد متوسط قرار دارد.