اثر بخشي مداخله شناختي-رفتاري مبتني برآموزش ايمن سازي در برابر استرس بر شاخص‌هاي سايكوفيزيولوژيكي و روانشناختي بيماران داراي جراحي عروق كرونر(CABG)

سابقه و هدف: آموزش ايمن سازي در برابر استرس تركيبي از بهترين عناصر شناختيرفتاري است. در اين مطالعه، آموزش ايمن سازي در برابر استرس بر شاخص هاي سايكوفيزيولوژيكي (كورتيزول بزاقي) و شاخص هاي روانشناختي (اضطراب، استرس و افسردگي) بيماران داراي پيوند عروق كرونري بررسي شد. روش بررسي: روش پژوهش، نيمه تجربي با گروه كنترل و طرح پيش آزمون پس آزمون بود. بيماراني كه عمل جراحي پيوند عروق كرونر داشتند و به مركز بازتواني بيمارستان قلب تهران مراجعه كرده بودند، بررسي شدند. 30 نفر به روش در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه قرار گرفتند. ابزار اين پژوهش مقياس افسردگي، اضطراب و استرس DASS21 و كيت كورتيزول بود. گروه آزمايش طي 10 جلسه 90 دقيقه اي در معرض متغير مستقل (آموزش ايمن سازي در برابر استرس) قرار گرفت. جهت تحليل داده ها از تحليل كوواريانس چندمتغيري، تحليل كوواريانس تك متغيري در متن مانكوا و نرم افزار SPSSاستفاده شد. يافته ها: آموزش ايمن سازي در برابر استرس، بر ميزان كورتيزول بزاق (0.001 p)، افسردگي (0.001 p)، استرس (0.001 p) و اضطراب (0.001 p) گروه آزمايش تأثيرگذار بود. نتيجه گيري: كاهش هيجانات منفي به دنبال آموزش ايمن سازي در برابر استرس نقش مهمي در پيشگيري از عوارض وخيم تر بيماري قلبي دارد و انجام مداخلات مبتني بر نتايج اين پژوهش براي بيماران قلبي توصيه مي شود.