مطالعه هيستولوژي جفت در موش‌هاي صحرايي تيمار شده با فرمالدئيد و كوركومين

سابقه و هدف: در مورد عوارض تماس زنان حامله با فرمالدئيد نگراني‌هايي وجود دارد.كوركومين ماده مؤثر در زردچوبه است و داراي كاربردهاي درماني متعددي مي‌باشد. در اين مطالعه اثرات كوركومين بر روي ساختار جفت در رت‌هاي تيمار شده با فرمالدئيد بررسي شد. روش بررسي: براي اين كار تعداد40 سر رت آبستن نژاد ويستار به صورت تصادفي به 5 گروه شامل شاهد، تجربي1(دريافت‌كننده فرمالدئيد تزريقي داخل ‌صفاقي، به ميزان mg/kg10 در روزهاي 4 الي17آبستني)، تجربي2(دريافت‌كننده فرمالدئيد به روش مذكور + پودركوركومين به‌ ميزان mg/kg 150به صورت گاواژ)، تجربي3(دريافت كننده فرمالدئيد به روش مذكور + پودر كوركومين به‌ ميزان mg/kg300) و تجربي4(دريافت كننده تنها پودركوركومين به‌ ميزان mg/kg 150)، تقسيم شدند. درروز 18آبستني، رت‌ها آسان‌كشي شده و نمونه جفت استخراج شد و مطالعات ماكروسكوپي انجام شد. سپس نمونه‌هاي لازم براي بررسي بافت اخذ و رنگ‌آميزي هماتوكسيلينائوزين انجام شد. سپس اندازه‌گيري هيستومتريك انجام گرديد. نتايج با نرم افزار SPSS تحليل شد و 0.05P معني دار در نظر گرفته شد. يافته ها: ‌تيمار با فرمالدئيد موجب تغييرات مخرب در بافت جفت شد. تيمار با كوركومين (mg/kg150) موجب كاهش اثرات سمي فرمالدئيد شد. كوركومين با غلظتmg/kg300 سبب بهبودي كامل در ساختار جفت شد. در حيوانات دريافت‌كننده كوركومين به تنهايي، وضعيت ساختار بافتي جفت مشابه گروه شاهد بود. نتيجه گيري: براساس نتايج اين مطالعه تيمار با كوركومين در غلظتmg/kg300 مي‌تواند به طور مؤثر تغييرات ساختار بافتي جفت ناشي از تماس با فرمالدئيد را برطرف سازد. از اين رو شايد بتوان در افراد حامله در معرض آلودگي با فرمالدئيد، مصرف كوركومين را توصيه كرد.