آنتي‌بادي‌هاي ضد آنتي‌ژن‌هاي سازگاري بافتي در بيماران هماتوانكولوژيك با و بدون مقاومت پلاكتي

سابقه و هدف به دنبال تزريق مكرر خون، آنتي‌بادي‌هايي نظيرآنتي‌بادي‌هاي ضد آنتي‌ژن‌هاي RBC ، HLA و آنتي‌ژن‌هاي پلاكتي ايجاد مي‌شوند كه منجر به ايجاد عوارضي نظير مقاومت پلاكتي ايميون مي‌گردند. در مطالعه حاضر آنتي‌بادي‌هاي ضدHLA در بيماران هماتوانكولوژيك با و بدون مقاومت پلاكتي بررسي شدند. مواد و روش‌ها اين مطالعه توصيفي از سال1396 تا 1398 انجام شد. آنتي‌بادي‌هاي ضد HLA در79 بيمار هماتوانكولوژيك مراجعه‌كننده به مركز تحقيقات هماتولوژي، انكولوژي بيمارستان شريعتي تهران، با استفاده از آزمايش Panel Reactive Antibody (PRA) به‌روش لنفوسيتوتوكسيسيتي با كمپلمان ارزيابي شدند. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از SPSS16 وآزمون‌ 2 chi; انجام شد. يافته‌ها 79 بيمار هماتوانكولوژيك شامل34 زن(43%) و 45 مرد(57%) در محدوده سني 2 تا 83 سال وارد مطالعه شدند. 49 (62%) بيمار دچار مقاومت پلاكتي ايميون و 30 (38%) بيمار فاقد اين عارضه بودند. آنتي‌بادي‌هاي ضد HLA در 39 بيمار(49.4%) مثبت و در 40 بيمار(50.6%) منفي بودند. وفور موارد مثبت PRA بين بيماران با (62.8 %) و بدون(30%) مقاومت پلاكتي تفاوت واضحاً معنادار داشت(0.007=p). نتيجه گيري نقش آنتي‌بادي‌هاي ضد HLA در مقاومت پلاكتي مشخص است. وفور اين آنتي‌بادي‌ها در اين مطالعه در دو گروه بيماران هماتوانكولوژيك با و بدون مقاومت پلاكتي تفاوت داشت. حضور اين آنتي‌بادي‌ها همواره به معناي مقاومت پلاكتي نيست و آنتي‌بادي‌هايي كه قدرت فعال‌سازي كمپلمان را ندارند نيز قادر به ايجاد اين عارضه مي‌باشند.