تأثير روش درمان مبتني بر پذيرش‌وتعهد (ACT) بر تعارض والد- فرزندي در دختران نوجوان ورزشكار حرفهاي داراي آسيب ورزشي

هدف از پژوهش حاضر، بررسي تأثير درمان مبتني بر پذيرش‌وتعهد (ACT) بر كاهش تعارض والد فرزنديدر دختران نوجوان ورزشكار آسيب‌ديده بود. روش پژوهش از نوع نيمه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون، پس‌آزمون و پيگيري با گروه كنترل بود. جامعه آماري را كليه دختران ورزشكار نوجوان داراي آسيب‌ديدگي ورزشي در تيم هاي ملي، ليگ و باشگاهي و مسابقات كشوري در سال ۱۳۹۸ در سطح شهر تهران تشكيل دادند كه از ميان آن‌ها،30 نفر به‌صورت در دسترس انتخاب شدند و در دو گروه ۱۵ نفري (گروه آزمايش و گروه كنترل) با گمارش تصادفي جايگزين شدند. ابزار سنجش شامل پرسشنامه تجديدنظر شده تاكتيك‌هاي حل‌تعارض (CTS 2) بود. ابتدا از همه آزمودني‌ها پيش‌آزمون به‌عمل آمد. در مرحله بعد، گروه آزمايش، به مدت هشت جلسه 90 دقيقه‌اي مداخله به روش ACT دريافت كرد. در نهايت، از هر دو گروه پس‌آزمون و آزمون پيگيري به‌عمل آمد. نتايج آزمون تحليل واريانس چندمتغيره نشان داد، اثرات اصلي آزمون و گروه، همچنين اثر تعاملي آزمون*گروه براي متغير تعارض و دو خرده‌مقياس استدلال و پرخاشگري كلامي معنادار بود (0/001 Ps)؛ اما براي خرده‌مقياس پرخاشگري جسماني هيچ يك از اين اثرات معنادار نبود (0/05 Ps). نتايج آزمونهاي تعقيبي براي هر سه متغير حاكي از آن بود كه گروه آزمايش در پس‌آزمون و آزمون پيگيري نسبت به پيش آزمون پيشرفت معناداري داشتند؛ اما گروه كنترل در مراحل مختلف آزمون يكسان عمل كرد. همچنين، در پس آزمون و آزمون پيگيري گروه آزمايش بهتر از گروه كنترل عمل كرد. در نتيجه مداخلات روان‌شناختي درمان مبتني بر پذيرش‌وتعهد (ACT)، مي تواند بر كاهش تعارض والد فرزندي در دختران نوجوان ورزشكار حرفه‌اي داراي آسيب ورزشي تأثيرگذار باشد