اثربخشي بخشايش مبتني بر ذهن‌آگاهي بر اميد به زندگي در معتادان متجاهر زن تحت درمان در مراكز اقامتي اجباري شهرستان زاهدان

اهداف: اعتياد عامل نااميدي، عدم برگشت به زندگي و يك معضل اجتماعي، فرهنگي و روان‌شناختي در زنان مصرف‌كننده است. هدف از پژوهش حاضر بررسي اثربخشي بخشايش مبتني بر ذهن‌آگاهي بر اميد به زندگي در معتادان متجاهر زن در شهرستان زاهدان بود.مواد و روش‌ها: اين پژوهش نيمه‌آزمايشي از نوع پيش‌آزمونپس‌آزمون با گروه كنترل در مراكز اقامتي اجباري ترك شهرستان زاهدان در تابستان ۱۳۹۷ انجام شد. از بين اين افراد، ۳۰ زن معتاد متجاهر كه شرايط ورود به مطالعه را داشتند به روش غيرتصادفي در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه ۱۵‌نفره كنترل و آزمايش قرار گرفتند. تمامي شركت‌كنندگان در مرحله پيش‌آزمون، پرسش‌نامه اميد به زندگي اشنايدر را تكميل كردند. براي گروه آزمايش جلسات آموزش به مدت ۶ جلسه ۶۰دقيقه‌اي برگزار شد و به شيوه گروهي به مدت يك ماه تحت آموزش بخشايش مبتني بر ذهن‌آگاهي قرار گرفتند. در اين مطالعه به منظور بررسي اثربخشي درمان از تحليل كواريانس يك‌راهه تحت قالب نرم‌افزار SPSS ۲۴ استفاده شد.يافته‌ها: ميانگين سني ۱۵ شركت‌كننده گروه آزمايش و كنترل به ترتيب 8/3±33/3 و 9/3±34/0 سال بود. ميانگين نمرات اميد به زندگي گروه آزمايش، در پس‌آزمون (۷.۲۶±۳۶.۶۷) نسبت به پيش‌آزمون (۸.۶۰±۳۰.۲۰) افزايش معناداري يافته بود. اين در حالي بود كه در پيش‌آزمون (۹.۰۵±۳۰.۵۳) و پس‌آزمون (۷.۱۷±۳۱.۳۳) گروه كنترل تفاوت معناداري مشاهده نشد. بين ميانگين اميد به زندگي در گروه آزمايش و كنترل تفاوت معناداري وجود داشت (13/716=F؛ 0/001 p). با حذف تأثير نمرات پيش‌آزمون بين ميانگين تعديل‌شده اميد به زندگي بر حسب گروه، در مرحله پس‌آزمون تفاوت معناداري وجود داشت. ميانگين‌ها پس از حذف اثر پيش‌آزمون در پس‌آزمون افزايش يافت و ميانگين‌هاي تعديل‌شده اميد به زندگي براي گروه آزمايش و كنترل به ترتيب 33/77 و 31/22 شد كه نشان‌دهنده اثر آموزش بخشايش مبتني بر ذهن‌آگاهي بر اميد به زندگي براي پيش‌آزمون بر حسب ميانگين‌هاي تعديل‌شده بود.نتيجه‌گيري: آموزش بخشايش مبتني بر ذهن‌آگاهي بر اميد به زندگي در معتادان متجاهر زن مي‌تواند تأثير مثبت داشته باشد.