نقش مولفه‌هاي سلامت روان در رفتارهاي پرخطر رانندگي

اهداف: رفتارهاي پرخطر رانندگي يكي از عوامل افزايش تصادفات و تلفات جاده‌اي است كه هزينه‌هاي زيادي براي جامعه دارد و امنيت جامعه را به خطر مي‌اندازد. اين پژوهش با هدف بررسي ارتباط مؤلفه‌هاي سلامت روان با رفتارهاي پرخطر رانندگي در ميان رانندگان بين‌شهري جاده تبريز اهر انجام شد.مواد و روش‌ها: اين پژوهش از نوع همبستگي-پيش‌بين است كه در ميان تمامي رانندگان جاده تبريزاهر كه حداقل دو سال سابقه فعاليت رانندگي داشتند، در سال 1397 انجام شد. نمونه‌اي به حجم 100 نفر از ميان 130 راننده بين‌شهري به‌صورت در دسترس انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوري داده پرسش‌نامه رفتار رانندگي منچستر با پايايي 0.96 و روايي 0.81 و پرسش‌نامه سلامت عمومي با پايايي 0.84 تا 0.92 و روايي 0.55 بود. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از آزمون تحليل رگرسيون چندگانه با روش همزمان در قالب نرم‌افزار SPSS 20 انجام شد.يافته‌ها: مطالعه حاضر بر روي 100 نفر از رانندگان مرد با ميانگين سني 2.80 ±38.56 سال انجام شد. ميانگين نمرات مؤلفه‌هاي سلامت روان و رفتارهاي پرخطر در بين رانندگان در حد كمتر از متوسط بود و يافته‌ها نشان داد رابطه بين مؤلفه‌هاي نشانه‌هاي جسماني، اضطراب، كاركرد اجتماعي و افسردگي با رفتارهاي پرخطر رانندگي معنادار بود (0.05 p). مؤلفه‌هاي سلامت رواني قادر به پيش‌بيني رفتارهاي پرخطر رانندگي بودند و اين چهار شاخص با يكديگر 69.7 درصد از واريانس شاخص رفتارهاي پرخطر رانندگي را تبيين كردند. نتيجه‌گيري: رفتارهاي پرخطر رانندگي به وسيله علايم جسماني، اضطراب، افسردگي و اختلال كاركرد اجتماعي قابل پيش‌بيني است.