آسيب شناسي برنامه هاي آموزش قرآن در مدارس ابتدايي از نگاه متخصصان

هدف پژوهش حاضر، شناسايي آسيب هاي موجود برنامه هاي آموزش قرآن در بعد برنامه درسي مدارس ابتدايي كشور در سال تحصيلي 1397 است. با وجود اينكه آموزش قرآن در جامعه امروز نسبت به گذشته پرشتاب پيش رفته، اما هنوز ضعف هاي زيادي در اين حوزه وجود دارد. به‌همين‌دليل پژوهش حاضر قصد دارد به اين آسيب‌ها بپردازد. روش تحقيق، كيفي از نوع پديدار‌شناسي داده‌بنياد است. نمونه مطالعاتي شامل 8 نفر از متخصصان علوم قرآني و آموزش قرآني، به‌شيوه نمونه‌گيري هدفمند انتخاب شده و تحقيق بااستفاده از ابزار مصاحبه نيمه ساختار يافته انجام شده است. تحليل داده‌ها به‌روش كدگذاري اشتراوس و در سه مرحله باز، محوري و انتخابي انجام شده است. يافته‌ها حاكي از پنج دسته آسيب است: 1ـ آسيب مربوط به اهداف (تناسب اندك اهداف آموزش قرآن با اصول تنظيم اهداف آموزشي و تأكيد صرف بر اهداف اوليه آموزش قرآن (مانند روخواني) و نه اهداف عميق‌تر قرآن (مانند درك معنا))، 2ـ آسيب مربوط به محتوا (تناسب اندك محتواي آموزش قرآن با اصول تهيه و تنظيم محتواي آموزش و قالب‌هاي ارائه محتواي كتاب)، 3ـ آسيب مربوط به امكانات (ضعف سيستم توليد و توزيع امكانات مناسب و ضعف كيفيت نرم‌افزارهاي توليد شده)، 4ـ آسيب مربوط به روش تدريس (غيراصولي بودن روش هاي تدريس قرآن) و 5ـ آسيب مربوط به روش‌هاي ارزشيابي پيشرفت تحصيلي دانش‌آموزان (ضعف مهارت معلمان در ارزشيابي از آموخته هاي دانش‌آموزان در درس قرآن و كم‌اهميتي ارزشيابي آموخته هاي دانش آموزان). در پايان باتوجه به نتايج بيشتر آسيب‌ها در دو حوزه اهداف و محتوا، اميد است مسئولين و متوليان امور آموزش قرآني با هدف‌گذاري صحيح و انسجام محتوايي متناسب با اهداف مذكور بتوانند زمينه كيفيت‌بخشي دوره‌هاي آموزش قرآني را فراهم كنند.