بررسي مقايسه‌اي استرس، اضطراب و افسردگي در سالمندان ساكن آسايشگاه و ساكن منزل

اهداف: افزايش جمعيت سالمند در كشور همراه با انواع بيماري‌ها و مشكلات تهديد‌كننده جسم و روان آن‌ها از يكسو و از سوي ديگر، تحولات اجتماعي اقتصادي و تغيير شيوه زندگي فردي و خانوادگي، باعث افزايش تعداد مؤسسات نگهداري سالمندان شده است. پژوهش حاضر با در نظر گرفتن اهميت تأثير محيط زندگي بر جنبه‌هاي مختلف سلامت روان، به بررسي و مقايسه ميزان استرس، اضطراب، افسردگي سالمندان ساكن آسايشگاه و ساكن منزل پرداخته است. مواد و روش ها: اين پژوهش نوعي مطالعه توصيفي مقايسه‌اي بود كه به صورت مقطعي در سال 1396 انجام شد، جامعه آماري، كليه سالمندان شهر تهران بودند. با استفاده از فرمول كوكران، 436 سالمند (218 سالمند ساكن آسايشگاه و 218سالمند ساكن منزل) در تهران، با روش نمونه‌گيري غيرتصادفي انتخاب شدند و پرسش‌نامه (DASS21)، توسط پژوهشگران به صورت رودررو تكميل شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 20 و آزمون تي مستقل پردازش شدند. يافته ها: ميانگين سن سالمندان ساكن آسايشگاه 72/1 و سالمندان ساكن منزل 68/8 بود. همچنين ميانگين و انحراف معيار اضطراب، استرس، افسردگي سالمندان ساكن آسايشگاه (11/34 ±37/75)، بيش از سالمندان ساكن منزل (5/64 ±26/68) بود و اين تفاوت‌ها در سطح (05/‌P le;0) معني‌دار است. نتيجه گيري: نتايج اين مطالعه نشان داد استرس، اضطراب و افسردگي در سالمندان ساكن آسايشگاه بيشتر از سالمندان منزل است. بنابراين مشاركت ﺧــﺎﻧﻮادگي در ﺟﻬــﺖ ﺗــﺪارك رﻓــﺎه و آﺳــﺎﻳﺶ رواﻧــي ﺳﺎﻟﻤﻨﺪ، حمايت مسئولان با پوشش بيمه‌اي مناسب براي سالمندان، ايجاد مراكز مراقبتي و خدمت‌رساني روزانه و حمايت از مراقبت‌كنندگان خانوادگي براي رﺳـﻴﺪن ﺑـﻪ ﺳﻄﺢ ﺑﺎﻻﺗﺮي از ﺑﻬﺪاﺷـﺖ روان در اﻳـﻦ ﮔـﺮوه، مي‌تواند مؤثر واقع شود.