كاربرد شاخص انحراف كل در مطالعات سالمندي

اهداف: از آنجا كه تحقيق بر نمونه‌هاي سالمندان و ثبت داده‌هاي مربوطه نيازمند دقت بيشتري است، محاسبه خطاي اندازه‌گيري از اهميت زيادي برخوردار است. مطالعه حاضر با هدف معرفي فرمولي ساده جهت محاسبه شاخص انحراف كل، تفسير آن و ترغيب پژوهشگران در استفاده از اين شاخص به عنوان ابزاري مناسب جهت تعيين پايايي در مطالعات روان‌سنجي است. مواد و روش ها: در يك مطالعه مقطعي، پس از انتخاب 105 نفر از سالمندان شهر تهران به صورت دسترس در سال 1398، پرسشنامه 36SF براي آنها در فاصله زماني دو هفته تكميل شد. مقادير ICC و شاخص انحراف كل براي زيرمقياس‌هاي پرسشنامه محاسبه و با هم مقايسه شدند. يافته ها: نتايج نشان داد كه كمترين مقدار شاخص انحراف كل مربوط به زيرمقياس »عملكرد جسمي « و بيشترين مقدار مربوط به زيرمقياس »مشكلات روحي « است. به صورت دقيق‌تر مي‌توان گفت با احتمال 95%، ماكزيمم خطاي اندازه‌گيري در زيرمقياس‌هاي »عملكرد جسمي « و »مشكلات روحي « به ترتيب برابر با 22 و 34 (از صد واحد) به دست آمدند. نتيجه گيري: از آنجا كه شاخص ICC نمي‌تواند مشخص كند كه چقدر از اختلاف در زيرمقياس‌ها مربوط به خطاي اندازه‌گيري است و همچنين با توجه به تفسير ساده شاخص انحراف كل، پيشنهاد مي‌شود كه پژوهشگران شاخص انحراف كل را در مطالعات پايايي گزارش نمايند.