ارتباط بين حمايت اجتماعي و كيفيت فعاليت روزمره سالمندان جامعه روستايي

اهداف: روند رو به رشد پديده سالمندي، لزوم توجه به فعاليت روزمره سالمندان و حمايت اجتماعي آنان را به عنوان عامل مؤثري در ارتقاي سلامت سالمندان مطرح مي‌كند. هدف اين تحقيق بررسي ارتباط بين حمايت اجتماعي و متغيرهاي زمينه‌اي با سطح فعاليت روزمره سالمندان در سالمندان جامعه روستايي بود. مواد و روش ها: مطالعه حاضر يك مطالعه مقطعي از نوع توصيفي ـ تحليلي است كه با مشاركت 430 نفر از سالمندان شصت سال و بالاتر جامعه روستايي (شهرستان بيضا در 45كيلومتري شيراز) با روش نمونه‌گيري در دسترس در سال 1397 انجام شد. ابزار‌هاي سنجش، پرسش‌نامه حمايت اجتماعي پروسيدانو و هلر و مقياس فعاليت روزمره سالمندان (ADLs) بود. تحليل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماري SPSS نسخه 25 و تحليل واريانس چندمتغيره و رگرسيون خطي ساده انجام شد. يافته ها: ميانگين نمره حمايت اجتماعي درك‌شده 16/55 ±5/16 و ميانگين نمره فعاليت روزمره سالمندان 10/07 ±55/3 بود. حمايت اجتماعي، سطح تحصيلات و سن متغيرهاي تأثيرگذار بر اﻧﺠﺎم فعاليت روزمره سالمندان بودند (0/001 P). اما وضعيت تأهل و جنس مؤلفه‌هاي اثرگذاري بر سطح فعاليت روزمره سالمندان نبودند (0/05 نتيجه گيري: متغيرهاي زيادي بر سطح فعاليت روزمره سالمندان تأثيرگذار هستند و حمايت اجتماعي عامل مهم و تأثيرگذار بر فعاليت روزمره سالمندان است. ﺣﻤﺎيﺖ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان يﮏ ﻣﺆﻟﻔﻪ اﺛرﮔﺬار ﺑﺮ ﺳﻼﻣﺖ جسمي و روحي ﺳﺎﻟﻤﻨﺪان مي‌تواند ﺑﻪ ﻋﻨﻮان يﮏ ﺳﺮﻣﺎيﻪ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ در راﺳﺘﺎي ﭘﻮيﺎيﯽ و ﺑﻬﺒﻮد ﮐﯿﻔﯿﺖ زﻧﺪﮔﯽ ﺳﺎﻟﻤﻨﺪان ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻪ ﻗﺮار ﮔﯿﺮد.