بررسي ميزان اضطراب و ترس از سقوط در سالمندان با سابقه جراحي ارتوپدي ناشي از سقوط در سال 1397

اهداف: دوره سالمندي با عوامل متعدد تهديد‌كننده سلامت، از جمله سقوط (افتادن) همراه است كه عوارض رواني، جسماني و اجتماعي را در پي داشته كه يكي از آن‌ها ترس از سقوط يا افتادن در سالمندان، به‌ويژه بعد از جراحي‌هاي ارتوپدي است. هدف اين مطالعه تعيين ترس از سقوط و اضطراب در سالمندان با سابقه جراحي ارتوپدي ناشي از سقوط مراجعه‌كننده به درمانگاه‌هاي ارتوپدي مراكز آموزشي درماني منتخب دانشگاه علوم‌پزشكي ايران است.مواد و روش ها: پژوهش حاضر، مطالعه‌اي مقطعي (همبستگي توصيفي) بود كه 280 نفر از سالمندان مراجعه‌كننده به مراكز آموزشي درماني منتخب دانشگاه علوم‌پزشكي ايران، در آن شركت داشتند. نمونه‌گيري به روش در دسترس انجام شد. ابزار گردآوري داده‌ها شامل فرم مشخصات جمعيت‌شناختي، فرم كوتاه‌شده آزمون شناختي (AMT)، پرسش‌نامه مقياس كارآمدي در افتادن يا سقوط (FESI) و هفت گويه از پرسش‌نامه‌ 21 آيتمي DASS بود. داده‌ها با آمار توصيفي و آمار استنباطي همچون تي مستقل، آناليز واريانس يك طرفه و رگرسيون خطي در نرم‌افزار SPSS نسخه 20 در سطح معناداري P≤0/05 تجزيه و تحليل شد.يافته ها: ميانگين سني سالمندان شركت‌كننده در اين مطالعه 4/29 ±69/50 و 65 درصد زن بودند. حدود 99 درصد سالمندان مورد مطالعه ترس و نگراني بالايي از سقوط را گزارش كردند، همين‌طور 47/9 درصد اضطراب در سطح متوسط و حدود 26 درصد اضطراب شديد تا بسيار شديد را گزارش كردند. ميانگين نمره اخذ‌شده از ابزار سنجش اضطراب (4/18 ±11/88) هم از نمره ميانگين ابزار مربوطه كه 10 بوده، بالاتر است كه نشان‌دهنده اضطراب بالا است. ضمن اينكه متغير »اضطراب « با متغيرهاي جنسيت، سطح تحصيلات، وضعيت تأهل، سابقه سقوط و سابقه ابتلا به بيماري‌هاي مزمن ارتباط معناداري داشت (0/05 P). با توجه به نتايج آزمون همبستگي پيرسون بين ترس از سقوط و اضطراب (0/001 r=0/254 ، P) همبستگي مستقيم و معنادار آماري وجود داشت. با توجه به نتايج تحليل رگرسيون خطي، زن بودن با ضريب استاندارد 0/183 بيشترين اثر را بر »اضطراب « داشت و زن بودن، مجرد بودن، وضعيت اقتصادي خوب و زندگي با همسر به ترتيب با ضريب استاندارد 0/236، 0/545، 0/047 و 0/545 بيشترين اثر را بر »ترس از سقوط « داشتند.نتيجه گيري: به نظر مي‌رسد فراواني ترس از سقوط، در سالمنداني كه سابقه جراحي ارتوپدي داشتند، در سطح قابل توجهي بالا بوده است. با توجه به پيامدهاي نامطلوب ترس از سقوط و همچنين شيوع اضطراب در سالمندان توصيه مي‌شود براي سالمنداني كه به دنبال آسيب ناشي از سقوط تحت جراحي ارتوپدي قرار گرفته‌اند و در بيمارستان‌ها بستري مي‌شوند، برنامه‌هاي مشاوره‌اي در زمان ترخيص گذاشته شود.