ارزيابي مقايسه‌اي تأثير درمان نگهدارنده با متادون و بوپرنورفين بر عملكرد جنسي زنان وابسته به/سوءمصرف مواد اپيوئيدي (داروهاي افيوني)

مقدمه: اختلالات جنسي مرتبط با استفاده طولاني‌مدت از متادون و بوپرنورفين بسيار شايع هستند. به‌منظور بررسي تأثيرات درمان نگهدارنده با متادون (MMT) و بوپرنورفين (BMT) بر عملكرد جنسي زناني كه دچار وابستگي به سوء‌مصرف مواد اپيوئيدي هستند، مطالعه حاضر با هدف ارزيابي مقايسه‌اي تأثير درمان نگهدارنده با استفاده از متادون و بوپرنورفين بر عملكرد جنسي زنان مبتلا به وابستگي به سوءمصرف مواد اپيوئيدي انجام شد تا اقدامات مؤثري جهت انتخاب بهتر در زمينه مشاوره و تصميم‌گيري در خصوص درمان اين افراد صورت گيرد. روش‌كار: اينمطالعه توصيفي تحليلي مقطعي در سال 96-1394 بر روي 89 زن مبتلا به سوء‌مصرف مواد افيوني انجام شد. اطلاعات دموگرافيك، عملكرد جنسي و رضايت‌مندي زناني كه از قبل تحت درمان با MMT و BMT بودند، با استفاده از پرسشنامه‌هاي شاخص عملكرد جنسي زنان (FSFI) و رضايت جنسي لارسون در دو مقطع با فاصله 3 ماه تكميل و جمع‌آوري گرديد. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماري SPSS (نسخه 20) و آزمون‌هاي تي مستقل، يومن‌ويتني و كاي اسكوئر انجام شد. ميزان p كمتر از 0.05 معني‌دار در نظر گرفته شد. يافته‌ها: نمرات كل مقياس (پرسشنامه شاخص عملكرد جنسي زنان) FSFI در گروه BMT به‌طور معني‌داري بالاتر بود (0.05 p). نمرات حاصل از مقياس ميل جنسي و خرده مقياس‌هاي برانگيختگي در گروه BMT نسبت به گروه MMT به‌طور معني‌داري بهبود يافتند (0.05 p). از نظر سطح رضايت جنسي در دو مقطع مورد بررسي، بين دو گروه اختلاف معني‌داري مشاهده نشد (0.25=p). نتيجه‌گيري: استفاده از BMT در زنان مبتلا به سوء‌مصرف مواد اپيوئيدي مي‌تواند تأثير مثبت بيشتري نسبت به MMT در ميل جنسي و برانگيختگي جنسي اين افراد داشته باشد. اين امر احتمالاً منجر به پيوستگي بيشتري به استفاده از درمان نگهدارنده مي‌شود. در موارد ديگر، اين دو دارو از لحاظ ميزان اثربخشي و ايجاد رضايت‌مندي از عملكرد جنسي مشابه يكديگر هستند.