ارزيابي تناسب كاربري زمين در جايگاه دفن پسماند شهر زنجان با بهره‌گيري از دادهاي هيدروژئولوژيكي و پيمايش‌هاي ژئوالكتريكي

در اين پژوهش، مطالعات هواشناسي، زمين‌شناسي، آب‌شناسي و ژئوفيزيكي براي ارزيابي زيست‌محيطي جايگاه دفن پسماند واقع در 13 كيلومتري جنوب‌باختر زنجان انجام پذيرفته ‌است. رسيدن به هدف، دربرگيرنده توسعه يك مدل در سامانه اطلاعات جغرافيايي، بررسي‌هاي مقاومت‌سنجي ژئوالكتريك و اندازه‌گيري نرخ نفوذ با بهره‌گيري نفوذسنج حلقه مضاعف در جايگاه دفن پسماند است. ارزيابي آسيب‌پذيري آبخوان نسبت به آلودگي نشان داد كه جايگاه در گستره ميانه آسيب‌پذيري جاي دارد. آزمون‌هاي نفوذ‌پذيري حلقه‌ مضاعف تاكيد مي‌نمايند كه جايگاه دفن يك جايگاه قابل‌قبول است كه به‌نسبت، نرخ كم نفوذپديري را نشان مي‌دهد . در اين پژوهش، با بهره‌گيري از 10 سونداژ الكتريكي قائم با آرايه شلومبرژه نشان داده شد كه اندازه مقاومت‌الكتريكي نهشته‌ها در جايگاه از 20 تا 35 اهم‌متر براي انباشت پسماندهاي تازه يا مرطوب و از 120 تا200 اهم‌متر براي انباشت‌هاي خشك و قديمي نوسان دارد. زيانه آلودگي شيرابه پهنايي كموبيش برابر يك كيلومتر داشته و تا عمقي در حدود 55 متري گسترش يافته است. شكل زبانه نشان مي‌دهد كه مهاجرت شيرابه سمت‌ شمال‌شرق است. با نگرش به عمق سطح ايستابي برآوردشده در بيش‌از 86 متري و سرعت نفوذ محاسبه‌شده برابر 1.95 ميلي‌متر در ساعت، چنين مي‌توان نتيجه‌گيري كرد كه حداقل تا سال 1404 زبانه آلودگي به سطح آب‌زيرزميني نخواهد رسيد.