ارائه مدلي براي پيش‌بيني سلامت اجتماعي جوانان بر اساس ابعاد بزرگسالي در حال ظهور و نقش ميانجي خودپنداره

بزرگسالي در حال ظهور به‌عنوان يك دوره جديد رشدي معرفي‌شده است. پژوهش‌ها نشان داده‌اند كه ابعاد اين دوره جديد بر متغيرهاي روان‌شناختي مختلف تأثيرگذار است و درنتيجه آن، ابعاد مختلف سلامت افراد در اين دوره تحت تأثير قرار مي‌گيرد. هدف اين پژوهش، ارائه مدلي براي بررسي روابط ابعاد بزرگسالي در حال ظهور با سلامت اجتماعي جوانان با تأكيد بر نقش ميانجي خودپنداره بود. پژوهش حاضر به لحاظ هدف از نوع بنيادي و به لحاظ روش، توصيفي با طرح همبستگي بود. نمونه آماري شامل 395 نفر (51 درصد مرد؛ 49 درصد زن) در محدوده سني 18 الي 25 سال بود كه از ميان مراكز آموزشي شهر اهواز به‌صورت در دسترس انتخاب شدند. شركت‌كنندگان به سياهه ابعاد بزرگسالي در حال ظهور آرنت (2007)، پرسشنامه سلامت اجتماعي كييز (1998) و آزمون خودپنداره بك (1978) به شكل آنلاين پاسخ دادند. نتايج تحليل مسير نشان داد كه شركت‌كنندگان خودپنداره و سلامت اجتماعي متوسط دارند. بااين‌حال، نمرات همه ابعاد بزرگسالي در حال ظهور، به‌جز تمركز بر ديگران، بالاتر از ميانگين به دست آمد. نتايج وجود ارتباط مستقيم مثبت معنادار ميان ابعاد بزرگسالي در حال ظهور و خودپنداره، همچنين خودپنداره و سلامت اجتماعي را تأييد كرد . همچنين ارتباط غيرمستقيم ميان ابعاد اكتشاف هويت ، بي‌ثباتي/منفي بودن و فرصت‌ها/خوش‌بيني و تمركز بر خود با سلامت اجتماعي تأييد شد. نتايج تاييد مي‌كندكه افراد جوان با تجربه بزرگسالي در حال ظهور، صاحب خودپنداره بهتري شده‌اند و به همين دليل سلامت اجتماعي در آن‌ها بهبوديافته است.