تأثير ادراك از محيط يادگيري و درگيري تحصيلي بر عملكرد تحصيلي دانش‌آموزان پسر دورۀ دوم متوسطه: نقش ميانجيگري خودكارآمدي تحصيلي

هدف پژوهش، تعيين تأثير ادراك از محيط يادگيري و درگيري تحصيلي بر عملكرد تحصيلي دانش‌آموزان پسر دوره متوسطه دوم با بررسي نقش ميانجيگري خودكارآمدي تحصيلي بود. اين پژوهش از نظر هدف كاربردي و از نوع توصيفي همبستگي بود. جامعۀ آماري پژوهش، همۀ دانش‌آموزان پسر دورۀ متوسطۀ دوم شهر كرج در سال تحصيلي 97 1396 به تعداد 21125 نفر بود كه از اين تعداد 380 نفر نمونۀ آماري به شيوۀ نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي چندمرحله‌اي انتخاب شدند. ابزار سنجش، پرسشنامۀ خودكار آمدي تحصيلي جينكس (1999)، ادراك از محيط يادگيري سوئيني (1994) و درگيري تحصيلي ريو (2011) بود و براي عملكرد تحصيلي از نمرۀ معدل استفاده شد. براي تجزيه‌وتحليل داده‌ها از مدل معادلات ساختاري با كمك بستۀ آماري براي علوم اجتماعي و نرم‌افزار تحليل ساختارهاي گشتاوري استفاده شد. يافته‌ها نشان داد ادراك از محيط يادگيري، درگيري تحصيلي و خودكارآمدي تحصيلي بر عملكرد تحصيلي تأثيرگذار است (0.001 P). خودكارآمدي تحصيلي ميانجيگري معنادار بين تأثير ادراك از محيط يادگيري و درگيري تحصيلي بر عملكرد تحصيلي دانش‌آموزان بود (0.05 P).مطابق نتايج پژوهش، شناسايي متغيرهاي هم‌بسته با عملكرد تحصيلي مي‌تواند به مشاركت دانش‌آموزان در فرايند تدريس و افزايش اطمينان دانش‌آموزان براي رسيدن به اهداف تحصيلي منجر گردد.