بررسي تأثير رهبري اخلاقي بر گرايش به نوآوري: نقش ميانجي معنويت

مقاله حاضر به بررسي تأثير رهبري اخلاقي بر گرايش به نوآوري با در نظر گرفتن نقش ميانجي معنويت كاركنان مي‌پردازد. اين پژوهش از نظر هدف كاربردي، از حيث روش جمع‌آوري داده‌ها از نوع توصيفي-همبستگي و از نظر رويكرد كمي است. جامعه آماري شامل كارشناسان شركت مركز تحقيقات و نوآوري صنايع خودرو سايپا است كه شامل 190 نفر هستند. با استفاده از روش نمونه‌گيري تصادفي ساده و فرمول كوكران، تعداد 127 نفر براي پژوهش انتخاب شدند. تجزيه‌وتحليل اطلاعات با استفاده از روش مدل‌سازي معادلات ساختاري (SEM) و نرم‌افزار Smart PLS صورت پذيرفت. نتايج پژوهش از يكسو حاكي از تأثير مثبت و معنادار رهبري اخلاقي بر گرايش به نوآوري، رهبري اخلاقي بر معنويت و معنويت بر گرايش به نوآوري و از سويي ديگر، تأثير غيرمستقيم رهبري اخلاقي بر گرايش به نوآوري از طريق متغير ميانجي معنويت است. اين نتايج بينش‌هايي در رابطه با منشأ گرايش به نوآوري در سازمان‌ها ارائه مي‌كند.