ارزيابي تأثير شاخص عيني فرم شهري بر ميزان پياده روي ساكنان محله مطالعه موردي: منطقه 14 شهر اصفهان

طرح مسئله طراحي محيط ساخته شده يكي از مؤلفه‌هاي مؤثر در مواجهه با چالش‌هاي سلامتي مي‌باشد.هدف هدف پژوهش حاضر ارزيابي تأثير شاخص عيني فرم شهر بر پياده روي ساكنان دو محله متفاوت به لحاظ فرم شهري مي‌باشد.روشروش مورد استفاده در اين پژوهش از نوع كمي مبتني بر تكنيك‌هاي تحليليتوصيفي است. ابتدا به مباني نظري مرتبط با محيط ساخته شده و فعاليت فيزيكي پرداخته شد. پس از آن با تبيين متغيرهاي فرم شهري(تراكم مسكوني، اختلاط كاربري، اتصال خيابان‌ها) ذيل شاخص قابليت پياده‌روي، اين متغيرها براي محلات منطقه 14 با استفاده از Arc GIS محاسبه مي‌شود. با توجه به هدف پژوهش، دو محله بر اساس تفاوت در شاخص عيني قابليت پياده روي ضمن كنترل متغيرهاي اجتماعياقتصادي انتخاب شدند. ميزان فعاليت فيزيكي 100 نفر از ساكنان هر دو محله به وسيله پرسشنامه IPAQ از طريق مصاحبه رودررو استخراج شد.نتايج بر اساس يافته‌هاي پژوهش 63درصد افراد در محله با شاخص قابليت پياده‌روي 9.52، مقدار فعاليت فيزيكي متوسط≥30 دقيقه توصيه شده در روز را برآورده كرده اند؛ در مقايسه با 36درصد افراد در محله با شاخص قابليت پياده‌روي 5.30. متغيرهاي فرم شهري به طور مستقيم ميزان فعاليت فيزيكي و پياده روي ساكنان را تبيين مي‌كند. افراد در محله با رتبه بالاتر در متغيرهاي تراكم مسكوني، اختلاط كاربري و اتصال خيابان ها تحرك بيشتر نسبت به محله با رتبه پايين‌تر در متغيرهاي مذكور دارد.نوآورياين پژوهش با رويكرد مبتني بر سنجش كمي و تكنيكال به ارزيابي تأثير متغيرهاي عيني فرم شهري بر ميزان فعاليت فيزيكي ساكنان دو محله از يكي از مناطق محروم اصفهان مي پردازد. اين متغيرها به طور جداگانه مورد بررسي قرار گرفتند و در قالب شاخص‌ قابليت پياده‌روي در محله‌ها منعكس شده است.