مرگ از نگاه تولستوي و هايدگر

مرگ و انديشه در باب آن همواره يكي از دغدغه‌هاي بشر بوده است. تولستوي در داستان مرگ ايوان ايليچ به طور خاص ماحصل تأملاتش در باب مرگ را در قالب داستان بيان كرده است. هايدگر كه در وجود و زمان به بحث فلسفي در باب مرگ پرداخته، به مرگ ايوان ايليچ تولستوي اشاره كرده است. به نظر مي‌رسد مرگ ايوان ايليچ تولستوي مقوِّم مرحله‌اي‌ از تبييني بوده است كه شرح و كامل آن در فلسفۀ هايدگر آمده است. توضيح اين كه مرگ ايوان ايليچ تولستوي بي‌شك يك گام بلند در پرداختن به مرگ از نقطه‌نظر ديدگاه انساني است كه بعد در فلسفۀ اگزيستانس مورد مطالعۀ جدي قرار گرفت و در هايدگر به كمال رسيد. بنابراين مطالعه و مقايسۀ اين دو ديدگاه مفيد فايده به نظر مي‌رسد. به همين منظور در اين نوشتار ابتدا ديدگاه هايدگر شرح داده شده و سپس ديدگاه تولستوي و هايدگر مورد تحليل و مقايسه قرار گرفته و حاصل اين مقاله آن است كه تولستوي در مرگ ايوان ايليچ دو رويكرد به مرگ را نشان داده است: رويكرد اصيل و رويكرد غيراصيل. رويكردي كه هايدگر آن را بسط داده و در فلسفۀ او منجر به توصيف دو نوع زيستن شده است: زندگي اصيل و زندگي غيراصيل.