تأثير لئونارديت بر رفتار جذب و توزيع شكل‌هاي شيميايي روي در يك خاك لوم شني

به‌منظور بررسي تأثير لئونارديت بر رفتار جذب وتوزيع شكل‌هاي شيميايي روي در خاك، آزمايشي به‌صورت فاكتوريل در قالب طرح كاملاً تصادفي با 3 سطح لئونارديت (0، 2 و 5 درصد) در 3 تكرار انجام شد بطوريكه تيمارها به‌مدت دو هفته در رطوبت زراعي (FC) و دماي 1±25 درجه سانتي‌گراد در شرايط انكوباسيون قرارداده‌شدند ودر پايان انكوباسيون، همدماي جذب در سري غلظتي 0، 30، 90، 120، 150، 200، 250 و 300 ميلي‌گرم بر ليتر روي با محلول زمينه كلسيم كلريد 0.01 مولار، روي قابل جذب گياه به روش DTPA و شكل‌هاي مختلف روي به روش عصاره‌گيري دنباله‌اي تسيير تعيين شدند. در بين معادلات جذب، معادله فروندليچ با بالاترين R2و كمتري SE برازش بهتري به دادههاي آزمايشي در مقايسه با معادلات لانگموير، تمكين و دوبينين رادوشكويچ داشت و ميزان پارامترهاي ظرفيت جذب (qmax, B, KF, qD) و شدت جذب (KT, KL , n) با افزودن لئونارديت كاهش يافت؛ همچنين انرژي جذب (E) محاسبه شده از طريق معادله دوبينين رادوشكويچ بيان‌كننده جذب فيزيكي روي بود. كاربرد لئونارديت سبب افزايش شكل تبادلي، كربناتي و متصل به ماده آلي و كاهش شكل اكسيدي و باقيمانده شد. همچنين با افزايش درصد لئونارديت در خاك، مقدار شاخص تحرّك روي (MF) افزايش يافت كه بيانگر افزايش فراهمي روي در خاك است. درنهايت مي‌توان نتيجهگيري كرد كه افزودن لئونارديت به خاك، منجر به تغييرشكل روي از اشكال نامحلول به شكل‌هاي محلول‌تر و در نتيجه افزايش زيست‌فراهمي روي مي‌شود