كليدواژه :
اخلاق هنجاري , فضيلتگرايي , اخلاق فضيلت , فضايل , افلاطون , ارسطو , ادموند پينكافس
چكيده فارسي :
فضيلتگرايي، از باسابقه‌ترين نظريه‌هاي اخلاقي است كه در دهه‌هاي اخير بار ديگر توجه فيلسوفان اخلاق را به خود جلب كرده و اقبال بسياري از اخلاق‌پژوهان را در پي داشته است. ادموند پينكافس - فيلسوف فضيلت‌گرا و در نظر برخي از احيا‌كنند‌گان فضيلتگرايي در دورۀ معاصر - ضمن تخطئۀ آنچه كه او فروكاهش‌گرايي در حوزۀ اخلاق مي‌نامد، تقريري تازه و متفاوت از فضيلتگرايي ارائه داده است. در اين مقاله پس از اشاره‌اي گذرا به مايه‌ها و مباني نظريۀ فضيلت‌گرايانۀ افلاطون و ارسطو - سرآمدان فضيلتگرايي در يونان باستان - به مقايسۀ ديدگاه‌هاي فضيلتگرايي كلاسيك با انگاره‌هاي فضيلت‌گرايانۀ پينكافس، پرداخته شده است. پوشيده نيست كه افلاطون و ارسطو، رويكردي غايت‌گرا داشته‌اند و از سويي فضايل را غير‌نسبي و قابل بازگشت به فضيلت واحد مي‌انگاشتند، اما پينكافس ضمن نقد فروكاستن اخلاق به يك يا چند فضيلت يا اصل اخلاقي محدود، بر كاركردگرايي به‌جاي غايت‌گرايي تاكيد مي‌كند. مقايسه در چهار بخش معناشناسي، گونه‌ها و اقسام فضايل، ادلۀ فضيلتگرايي و ملاك گزينش فضايل، به همراه نيم‌نگاهي تحليلي و تاريخي انجام گرفته است.
چكيده لاتين :
Virtue ethics is one of the oldest moral theories which has in recent decades attracted the attention of moral philosophers and was widely received by many researchers. Edmund Pincoffs, an advocate of virtue ethics, and according to some people, the contemporary reviver of the virtue theory, has provided a new, different version of the virtue theory by rejecting what he calls reductivism in ethics. In this paper, after sketching the principles of the virtue theory as introduced by Plato and Aristotle, the traditional classical pioneers of virtue ethics in Ancient Greece, we will compare classical virtue theories with Edmund Pincoffs’ version of virtue ethics. It is widely known that Plato and Aristotle had a teleological approach, taking the virtues to be non-relative and irreducible to one single virtue, but Pincoffs criticizes the reduction of morality to one or more moral virtues or principles, and instead of teleology, he subscribes to functionalism. We will compare the two versions of virtue ethics from 4 perspectives in analytical, historical terms: semantics, types of virtues, arguments for a virtue theory, and the criterion of selecting the virtues
