مطالعه عمل‌آوري، جمع‌شدگي در چسبندگي ملات اصلاح شده پليمري با بتن، با اعمال انتقال‌اصطكاك و كشش‌مستقيم

بهبود چسبندگي بين ملات ‌تعميري و بستر قديم بستگي به عواملي ازجمله كاهش جمع‌شدگي، عمل‌آوري مناسب و استفاده از پليمرهاي اصلاح‌كننده دارد. لذا در اين مقاله، مقاومت چسبندگي بين لايۀ تعميري و بستر بتني مورد ارزيابي قرار گرفته است. براي تعيين مقاومت چسبندگي از روش‌هاي انتقال اصطكاك و كشش ‌مستقيم استفاده شده كه به ترتيب مقاومت چسبندگي برشي و كششي را تعيين مي‌نمايند. ملات‌هاي استفاده شده حاوي 10، 15 و 20 درصد پليمر از نوع استايرن‌بوتادين‌رابر، نسبت به وزن سيمان هستند كه نتايج با ملات ساده مقايسه شده است. سه نوع عمل‌آوري به كار گرفته شد و جمع‌شدگي ملات‌ها نيز مورد بررسي قرار گرفت. نتايج بيانگر تأثير زياد پليمر بر چسبندگي و جمع‌شدگي ملات ها است. همچنين ضريب همبستگي بالا بين روش‌هاي انتقال اصطكاك و كشش ‌مستقيم مشاهده شد.