قدرت نرم، كانون اصلي روايت راهبردي در قدرت ديپلماسي؛ بررسي سه روايت در مورد ايران

گسترش روز‌افزون دسترسي به رسانه‌هاي ديجيتال، ظرفيت كشورها را در بهره‌گيري از قدرت نرم به عنوان ركني در سياست‌خارجي افزايش داده است. در عرصه رسانه‌هاي ديجيتال، توييتر مورد استقبال طيف وسيعي از سياستمداران قرار گرفته است. روايت‌سازي تويتتري در برخي موارد ايران را كانون توجه قرار داده است؛ به‌گونه‌اي كه اثربخشي آن در ديپلماسي قابل مشاهده است. لذا عكس‌العمل روايت‌ها در توييتر مي‌تواند معياري براي اثربخشي روايت‌هاي سياسي و اثر آن بر قدرت نرم باشد. سؤال اصلي پژوهش حاضر اين است كه روايت‌هاي سياسي چه گونه در قدرت ديپلماسي اثر دارد و سهم توييتر در باز‌تاب اين روايت‌ها چگونه بوده است؟ اين مقاله براساس روش تحليل محتوي كيفي سه روايت برگزيده هيلي نماينده امريكا در سازمان ملل ۲۰۱۷ ، ظريف ۲۰۱۹ و نتانياهو 2018را با اتكا به نرم افزار مكس كودا 18كد گذاري كرده است. چارچوب نظري نوشتار حاضر روايت استراتژيك بر مبناي ديدگاههاي ميسكيمون و قدرت نرم جوزف ناي است كه مؤيد قدرت‌ورزي در زيست‌بوم جديد رسانه و بكارگيري ديپلماسي عمومي ديجيتال براي رساندن روايت استراتژيك به افكار عمومي، قبولاندن درستي روايت به آنها و حتي واداشتن آنان به تبليغ آن است. نتيجه اين بررسي بيانگر آن است كه روايتها برمبناي ساختارشكل‌گيري، محيط و نتايج آن در مخاطب‌؛ در توييتر از دنباله روي كافي بجز روايت تيم ب و پاسخ ظريف به نيكي هيلي نداشته است. قدرت رسانه در كنار روايت بستر اقناع مخاطب را براي رسيدن به قدرت نرم فراهم ساخته است.