طراحي الگوي تاب‌آوري با رويكرد ارزش‌آفريني در مديريت شهري

تاب‌آوري شهرها در مديريت شهري، اهميت زيادي دارد، زيرا بر زيست و بقاي يك شهر تأثير مي‌گذارد. با افزايش ظرفيت و توان سكونتگاه‌هاي شهري و ضريب تاب‌آوري آن‌ها است كه مديريت باكيفيت شهرها براي نسل‌هاي آينده امكان‌پذير مي‌شود. اين پژوهش با هدف طراحي الگوي تاب‌آوري برپايۀ رويكرد ارزش‌آفريني در مديريت شهري انجام شده است. مقالۀ حاضر به‌لحاظ هدف، كاربردي و از نظر روش گردآوري داده‌ها، از نوع كيفي است. جامعۀ آماري پژوهش، دربردارندۀ خبرگان دانشگاهي و مديران شهرداري در حوزه مديريت شهري تهران است كه پس از 11 مصاحبه، اطلاعات به‌ كفايت داده رسيد. براي انتخاب نمونه در مرحلۀ كيفي از روش گلوله‌برفي استفاده شد و روايي محتواي پرسش‌هاي مصاحبه توسط 4نفر از هئيت علمي دانشگاه تأييد شد. نتايج به‌دست‌آمده نشان مي‌دهد كه چهار عامل اقتصادي، اجتماعي، نهادي، كالبدي‌ـ‌فضايي در اين عرصه نقش چشمگيري دارند. پيشنهاد مي‌شود، ابعاد شكل‌دهندۀ الگو، به‌عنوان عامل تعديل‌كننده در سازمان‌ها بررسي شده، و اثر تغييرات محيط كالبدي‌ـ‌فضايي بر الگوي مديريت تاب‌آوري در سازمان‌هاي ديگر سنجيده، و با يافته‌هاي پژوهش حاضر مقايسه شود.