رابطۀ تفكر انتقادي و نوآوري سازماني با ميانجي گري اخلاق سازماني

زمينه: »تفكر انتقادي « » اخلاق سازماني « و »نوآوري سازماني « جزو متغيرهايي هستند كه در مديريت سازماني موردتوجه اصلي محققان بوده و هست. هدف پژوهش حاضر بررسي رابطه بين تفكر انتقادي و نوآوري سازماني با ميانجي گري اخلاق سازماني در بين كاركنان دانشگاه اروميه مي باشد. روش كار: پژوهش حاضر ازلحاظ هدف، كاربردي و ازنظر نحوه گردآوري داده‌ها، توصيفي همبستگي است. جامعۀ آماري تحقيق شامل 630 نفر كارمندان دانشگاه اروميه، بودند كه تعداد 230 نفر آن‌ها از طريق نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌اي انتخاب شدند. داده‌هاي موردنياز با استفاده از سه پرسشنامۀ استاندارد تفكر انتقادي، اخلاق سازماني و نوآوري سازماني جمع‌آوري و با استفاده از آزمون آماري مدل معادلات ساختاري به روش حداقل مربعات جزئي (pls) براي فرضيه‌هاي پژوهشي تجزيه‌وتحليل شدند. يافته‌ها: يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه تفكر انتقادي توان تبيين تغييرات اخلاق سازماني و نوآوري سازماني را به ترتيب به ميزان 67 و 46 درصد را دارد. 60 درصد از تغييرات نوآوري سازماني را اخلاق سازماني تشريح مي‌نمايد. هم چنين تفكر انتقادي توان تبيين نوآوري سازماني از طريق نقش ميانجي اخلاق سازماني را به ميزان 40 درصد را دارد. نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج آماري، كليه فرضيات تحقيق تأييد و اين نتيجه كلي پژوهش حاصل گرديد كه اخلاق سازماني بين رابطه تفكر انتقادي و نوآوري سازماني نقش ميانجي را دارد.