شناسايي روش موفق كاشت تاغ (Haloxylon aphyllum Iljin) در مناطق بياباني و تأثير آن بر بهبود ويژگي‌هاي پوشش گياهي و خاك در منطقۀ دوسنگي ميبد

تاغ‌كاري و توسعه جنگل‌هاي دست كاشت در مناطق خشك يكي از كارهاي اساسي براي مقابله با بيابان‌زايي است. در پژوهش حاضر روش‌ هاي كاشت گونه سياه‌تاغ (Haloxylon  aphyllum Iljin) از قبيل ريپينگ، هلالي‌آبگير و حفر چاله و كاشت در خشكه‌رودها در محدودۀ منطقۀ بياباني آسياب دوسنگي ميبد با شاهد مقايسه شد. به اين منظور در هر محدوده چهار نوار (ترانسكت) m300 به ‌صورت تصادفي نظام‌ مند (سيستماتيك) در نظر گرفته شد و بر روي هر نوار 15 قطعه (پلات) 10 متر مربعي به‌صورت تصادفي داده ‌برداري شد. در هريك از قطعه ‌ها ويژگي ‌هاي پوشش گياهي شامل درصد پوشش گياهي كل، تراكم، تاج پوشش، شادابي و عمق ريشه‌ دواني تاغ و ويژگي ‌هاي خاك شامل رطوبت، نفوذپذيري و ذخيره كربن درخاك اندازه ‌گيري و محاسبه شد. داده ‌هاي جمع‌ آوري شده از نظر نرمال بودن با آزمون ShapiroWilk بررسي و با استفاده از آزمون ‌هاي تجزيه واريانس يك طرفه و دانكن تجزيه و تحليل شد. طبق نتايج حاصل از تجزيه واريانس تأثير تاغ‌كاري با روش ‌هاي مختلف بر تاج پوشش، تراكم، شادابي و عمق ريشه ‌دواني درختچه تاغ و درصد پوشش گياهي در سطح 1% معني‌دار است و تأثير آن بر نفوذپذيري و رطوبت خاك در ارديبهشت ماه در سطح 1% و ذخيره كربن در سطح 5% معني‌دار است. افزايش تاج پوشش گياهي به مقدار 5.1%، تراكم 249.7 اصله در هكتار، تاج پوشش تاغ 3.7%، طبقه شادابي 1.5، رطوبت خاك در بهار 1.38% ريشه‌دواني بيش از 3 متر و نفوذپذيري 8.03 سانتيمتر بر ساعت مربوط به كاشت در خشكه‌رودها بوده كه موفقيت نسبي در توسعه پوشش گياهي منطقه داشته است.